اثر نیتروژن و تداخل علف هرز بر ویژگی های کمی و کیفی چغندرقند

به منظور بررسی اثر نیتروژن و تداخل علف های هرز بر رشد و عملکرد چغندرقند، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1390 در منطقه حنا (سمیرم، اصفهان) اجرا شد. تیمارها شامل چهار سطح نیتروژن خالص از منبع اوره (صفر،210،150،70 کیلوگرم در هکتار) به عنوان فاکتور اصلی و تداخل علف هرز در مراحل رشدی چغندرقند (6-8-10-12برگی و تمام مراحل رشد) به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که اثر بر هم کنش نیتروژن و علف هرز بر ویژگی های کمی و کیفی چغندرقند (عملکرد ریشه و قند) در سطح احتمال پنج درصد معنی دار بود. با افزایش سطح نیتروژن از 150 به 210 کیلوگرم نیتروژن در هکتار، قند ملاس، سدیم و نیتروژن مضره به طور معنی داری به ترتیب به میزان 7/48، 24/26 و 21/09 درصد افزایش و درصد قند ناخالص، ضریب قلیاییت، درصد قند قابل استحصال نیز به طور معنی داری به ترتیب به میزان 3/09، 8/18، 4/78 درصد کاهش یافتند.  بیشترین افزایش وزن تر کل، وزن تر ریشه، وزن خشک ریشه، کل ماده خشک و عملکرد ریشه (به ترتیب 2/10، 2/18، 1/55، 1/73 و 1/33 برابر) در بالاترین سطح نیتروژن (210 کیلوگرم در هکتار) و حضور علف هرز در مرحله شش برگی در مقایسه با عدم مصرف نیتروژن به دست آمد. کاهش مدت زمان رقابت علف هرز و یا وجین علف هرز در مرحله شش برگی چغندرقند به همراه افزایش نیتروژن تا سطح 150 کیلوگرم در هکتار منجر به کاهش تداخل علف هرز و اثرات سوء نیتروژن بر ویژگی های کیفی و نیز افزایش عملکرد ریشه چغندرقند شد.