مقایسه دو نظریه حکمروایی شهری و تاب آوری نهادی در نظام مدیریت شهری به روش تحلیل محتوا و ارائه مدل ارتقا یافته (نمونه موردی:شهر قزوین)

چالش های موجود در نظام مدیریت شهری سبب ارایه نظریه های مختلف در این زمینه گردیده ، که هر یک از آنها سعی دارند با در نظر گرفتن یک سری از متغیرها و معیارها الگوی مناسبی را پیشنهاد دهند. از آن جمله می توان به دو نظریه حکمروایی شهری و تاب آوری شهری اشاره نمود. هدف پژوهش حاضر، شناسایی متغیرها و معیارهای موثر در این دو نظریه و مقایسه آنها با یکدیگر به منظور درک بهتر موضوع و ارایه الگویی کارآمد تر در زمینه مدیریت شهری در مواجه با بحران ها در شهر قزوین است. در این تحقیق از روش تحلیل محتوا استفاده شده، تا از ترکیب تحقیقات اخیر در رابطه با تاب آوری و حکمروایی به عنوان واحد تحلیل، و با بهره گیری از تفاوت های موجود در آنها، شناخت بیشتری حاصل شود و تصویری جامع و شفاف از موضوع بدست آید. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، معیارها و متغیرهای اشاره شده در موضوع تاب آوری بسیار جامع تر به موضوع مدیریت شهری پرداخته اند. از این رو با تلفیق نتایج حاصل از این دو نظریه و بررسی ساختار کنونی ستاد مدیریت بحران شهر قزوین الگویی پیشنهاد گردیده، که در مقابله با بحران ها آماده تر و توانمندتر باشد. به این ترتیب در مدل پیشنهادی 10 متغیر مردم، سازمانهای مردم نهاد، ضوابط و قوانین، حکومت محلی، حکومت فرامحلی، زیرساخت شهری، پایگاه امدادی، بانک اطلاعات، سیستم هشدار و بخش خصوصی در قالب 14 کارگروه دسته بندی شده اند. این کارگروه های باید بر اساس شاخص های مشترک بدست آمده از تاب آوری و حکمروایی به مدیریت و هدایت متغیرهای تاثیرگذار در هریک بپردازند.