ارزیابی تست تشخیص سریع توکسوپلاسموز به روش ایمونوکروماتوگرافی با استفاده از نانو ذرات طلا و آنتی ژن نوترکیب gra7

دشواری تشخیص عفونت با انگل توکسوپلاسما موجب شده این بیماری به عنوان چالشی در سلامت انسان مطرح باشد. از آنجا که پروتئین gra7 می تواند کاندیدای مناسبی برای تشخیص این بیماری در فاز حاد باشد، مطالعه حاضر با هدف تولید آن در سیستم باکتریایی و استفاده در روش تشخیص سریع مبتنی بر ایمونوکروماتوگرافی انجام گرفت.

پس از تکثیر انگل و استخراج DNA، ژن gra7 با کمک پرایمرهای اختصاصی PCR و در داخل وکتور بیانی pET-32a (+) کلون گردید. سپس پلاسمید مورد نظر به میزبان نهایی (E.coli Rosetta DE3) وارد و بیان شد. پروتئین از سلول باکتریایی لیز شده با ستون کروماتوگرافی رزینی Ni-NTA تخلیص شد. آنتی هیومن آنتی بادی متصل به نانوذرات طلا و خط تست و خط کنترل بروی به ترتیب لایه کونژگه و کاغذ نیتروسلولز پاشیده شد و سپس تمامی لایه های آماده شده بروی هم مونتاژ شد و تست نواری مونتاژ شده با استفاده از سرم بیماران و افراد سالم ارزیابی گردید.

 نتایج الکتروفورز و وسترن بلاتینگ نشان دهنده بیان مناسب و استخراج موفقیت آمیز پروتئین gra7 در سیستم پروکاریوتی بود.حساسیت و اختصاصیت تست استریپ در این مطالعه به ترتیب 100 درصد و 96/7 درصد تعیین شد. مدت زمان پایداری کیت در دمای°C 37 نیز معادل 16 هفته محاسبه شد.

 انتخاب آنتی ژن مناسب براساس شاخصه های مهم سلولی و بالینی انگل همراه با بهره گیری از نتایج آزمون های قبلی منجر به ساخت و ارزیابی موفقیت آمیز تست تشخیص سریع توکسوپلاسموز گردید.