اثر محافظتی ملاتونین بر علیه آسیب بیضه توسط متوترکسایت در مدل موش صحرایی: یک مطالعه تجربی

نشان داده شده که متوترکسایت دارای اثرات سویی بر روی بیضه بخصوص اپیتلیوم سمینی فروس می باشد. همچنین نشان داده شده که ملاتونین که یک هورمون اندوکرین می باشد می تواند عملکرد بیضه را طبیعی کند لذا بهتر است توانایی ملاتونین در پیشگیری از عوارض ایجاد شده توسط متوترکسایت بر روی بیضه بررسی گردد.

با توجه به اثرات آنتی اکسیدانی، ضد التهابی و ضد اپوپتوزیس ملاتونین، هدف این مطالعه بررسی اثر محافظتی ملاتونین بر علیه آسیب بیضه توسط متوترکسایت می باشد.

تعداد 40 موش صحرایی نر با وزن 200 تا 230 گرم به 5 گروه 8 تایی تقسیم شدند. به موش های گروه 1 به عنوان گروه کنترل ماده بی اثر تزریق شد. به موش های گروه 2  تزریق داخل صفاقی ملاتونین 8 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای 15 روز متوالی انجام شد. به موش های گروه 3 تزریق داخل وریدی ملاتونین 75 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای 15 روز متوالی انجام شد. به موش های دو گروه باقیمانده تزریق داخل صفاقی ملاتونین 8 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن برای 15 روز متوالی (گروه 4) و 30 روز متوالی (گروه 5) انجام شد و سپس تزریق داخل وریدی ملاتونین 75 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روزهای 8 و 15 مداخله انجام شد. پارامترهای تولید مثل از جمله غلظت اسپرم اپی دیدمی، بیان پروتئین تیروزین فسفریله بیضوی، بیان پروتئین تنظیم کننده حاد استروییدوژنیک (StAR) و کاسپاز 3 و سطح مالون دی الدیید مورد آزمایش قرار گرفتند.

غلظت اسپرم (ml/ 106×) در گروه های 4 (28/1±75/58) و 5 (57/2±93/55) به طور معنی داری (032/0=p) در مقایسه با گروه 2 (14/2±92/32) بهبود یافته بود. اپیتلیوم سمینی فروس در گروه های 4 و 5 افزایش یافته بود در حالی که بیان کاسپاز 3 کاهش یافته بود. در گروه درمان شده با ملاتونین در مقایسه با گروه متوترکسایت بیان پروتئین تیروزین فسفریله در 32 kDa کاهش و در 47 kDa افزایش یافته بود. بیان پروتئین StAR در گروه های مختلف تفاوتی را نشان نداد.

نتایج ما نشان داد که ملاتونین باعث بهبود غلظت اسپرم اپی دیدیمی به وسیله کاهش بیان کاسپاز 3 و افزایش بیان پروتئین تیروزین فسفریله در بیضه های آسیب دیده با متوترکسایت می شود.