توسعه مدل های برنامه ریزی سفر روزانه شهروندان به روش فعالیت مبنا با تاکید بر رفتار انتخاب وسیله در زمان های مختلف روز (مطالعه موردی: شهر اصفهان)

در پژوهش حاضر تلاش شده تا مدل تقاضای سفر فعالیت مبنا که توانایی پیش بینی اجزای برنامه ریزی فعالیت روزانه را در سطح ناهمفزون داشته باشد و تعاملات بین فعالیت ها و سفرهای روزانه را در نظر بگیرد، برای شهر اصفهان توسعه یابد. با استفاده از داده های مطالعات جامع سال 1391 شهر اصفهان، تصمیم های برنامه ریزی فعالیت روزانه بر مبنای مدل فعالیت مبنای شهر بوستن شامل انتخاب های الگو، زمان روز تور اصلی، وسیله تور اصلی، زمان روز تور ثانویه و وسیله تور ثانویه برای هر فرد در نمونه شناسایی شده و با مدل های لوجیت دوگانه یا چندگانه ناهمفزون مدلسازی و بررسی شدند. از آن جا که بین رفتار انتخاب وسیله تور اصلی و ثانویه شباهت زیادی وجود داشت، با ارایه ساختارهای جدیدی برای مدل های انتخاب وسیله، رفتار انتخاب وسیله افراد یک بار به طور کلی برای همه تورها و بار دیگر برای زمان های مختلف روز مدلسازی شد و مورد بررسی قرار گرفت. در این مقاله به شاخص توانایی مدل در پیش بینی صحیح انتخاب ها نیز توجه شده است. متغیرهای تاثیرگذار ظاهر شده در توابع مطلوبیت مانند وجود فرزند خردسال در خانواده، نوع الگوی فعالیت روزانه، مقصد خارج از شهر، نوع شغل و جنسیت فرد، مالکیت خودرو، شناخت خوبی از رفتار فعالیت و سفر شهروندان به دست می دهند که می تواند در تصمیم های حمل و نقلی مورد استفاده قرار بگیرد.