حاکمیت و امنیت ملی در پرتو آزادی اطلاعات

این مقاله درپی آن است تا حاکمیت و امنیت ملی در پرتو آزادی اطلاعات را مورد بررسی قرار دهد. آزادی اطلاعات یکی از قواعدی است که به عنوان حقوق بشر مورد قبول جوامع بین المللی و داخلی قرار گرفته و باتوجه به اسناد بین المللی موجود، از پشتوانه حقوقی لازم برخوردار است. اصل حاکمیت دولت ها و مسئله امنیت ملی نیز از چنان اهمیتی برخوردار است که کشورها در دفاع از حقوق حاکمیتی خود از هیچ تلاشی فروگذار نمی کنند. این مسئله منجر به بروز جدال بین اصل حاکمیت دولت ها و اصل آزادی اطلاعات شده است. ازاین رو، اسناد حقوقی درحالی که بر آزادی جریان اطلاعات تاکید کرده اند، محدودیت هایی ازجمله حمایت از امنیت ملی و نظم عمومی را بر آن وضع نموده اند تا بدین وسیله از حقوق حاکمیت، درکنار حقوق بشر حمایت کرده باشند. اما برخی کشورهای قدرتمند خود را چندان متعهد به اصول موجود در این زمینه نشان نداده و از طریق به کارگیری ابزارهای جنگ نرم و جاسوسی رسانه ای موجب نقض حاکمیت و امنیت داخلی دیگر کشورها شده اند.  نتایج تحقیق نشان می دهد علی رغم اهمیتی که حقوق بشر و آزادی های انسانی دارند،  اما اگر هریک از  این آزادی ها تهدیدی برای امنیت ملی کشورها به شمار آیند، باید کنترل و محدود شوند، زیرا در تقابل بین آزادی اطلاعات و حقوق حاکمیت، اولویت بر حفظ حقوق حاکمیت است. درنتیجه، باید تلاش شود با وضع قواعد بین المللی به نحوی بر آزادی اطلاعات  نظارت شود تا به صورت لجام گسیخته تبدیل به فرصتی در دست قدرت های بزرگ برای تحقق اهداف ضدحاکمیتی علیه کشورهای دیگر نشود. چارچوب نظری تحقیق برمبنای اسناد و قوانین حقوق بین الملل است. روش پژوهش حاضر مبتنی بر روش توصیفی تحلیلی بوده و ابزار گردآوری داده ها "کتابخانه ای" و "اسنادی" است.