نمادسازی قرآن کریم در داستان حضرت نوح (ع)

قرآن کریم در داستان حضرت نوح (ع) به عنوان یکی از عبرت آموزترین قصه های قرآنی به وضوح تقابل حق و باطل را نشان داده و درباره هر دو گروه، شخصیت های مهم و برجسته ای را ترسیم، و برای نسل های بعدی الگوپردازی و نمادسازی کرده است. نمادسازی در قصه نوح (ع) در دو دسته «افراد و شخصیت ها» و «حوادث و وقایع» انجام شده است. قهرمانان یا شخصیت های مثبت داستان عبارت اند از حضرت نوح (ع) که نماد پایداری و استقامت در راه حق است و پیروان اندکش که نماد رستگاری و حسن عاقبت اند. ضدقهرمانان یا شخصیت های منفی، یعنی ملا و مترفین لجوج و کافر، زن و پسر نوح (ع)، نیز نمادهای حق گریزی و باطل اند. به علاوه، قرآن هنرمندانه برخی از وقایع و حوادث را نیز در این داستان نمادسازی کرده است. طوفان، کشتی و عمر نوح (ع) که به ترتیب در ادبیات دینی از دیرباز نماد مکر و قهر الاهی، نجات بخشی و امنیت، و مشیت ربوبی تلقی شده اند. توجه به این نمادسازی ها در قصه های قرآنی، در ترسیم روشن تر این حکایات عبرت آموز در رسانه های نوشتاری و تصویری کارساز است.