منافع عالی جامعه بین المللی در مسلخ یکجانب گرایی آمریکا: تاکید بر لزوم رعایت هنجارهای زیست محیطی

در نوسان نافرجام میان منفعت ملی و منافع جامعه بین المللی، صلح و امنیت بین المللی به جدی ترین پاشنه آشیل حقوق بین الملل تبدیل شده است و گویی هر تهدیدی علیه صلح و امنیت بین المللی، با توجیه لزوم تامین منافع ملی دولت ها، منافع عالی جامعه بین المللی را نشانه می رود. تغییرات اقلیمی نیز یکی از مهم ترین تهدیدات علیه امنیت انسانی عصر حاضر و به تبع آن، صلح و امنیت بین المللی محسوب می شود. این درحالی است که اجرای تعهدات اولیه و کلی ناشی از کنوانسیون تغییرات اقلیمی، نیازمند همکاری و همراهی کلیه کشورهای جهان به ویژه کشورهایی است که جدی ترین مشارکت کنندگان در آلودگی محیط زیست شناخته می شوند. آمار و ارقام بین المللی اتحادیه اروپا و موسسات تحقیقاتی آمریکا موید این است که در بازه زمانی پس از انقلاب صنعتی تا سال های اخیر، دولت ایالات متحده و برخی دیگر از کشورهای توسعه یافته صنعتی جهان، جدی ترین سهم را در آلودگی محیط زیست و تغییرات اقلیمی به خود اختصاص داده اند. بی اعتنایی ایالات متحده به هنجارهای زیست محیطی در سال های اخیر به نحو فزاینده ای روند صعودی داشته و این موضوع به ویژه در زمینه مواضع این کشور در مقابل پروتکل کیوتو و کنوانسیون پاریس قابل توجه و تامل است. ادعاهای دولت ایالات متحده در مخالفت با کیوتو به عنوان برنامه ای برای کاهش رشد دموکراسی صنعتی جهان، یا ادعای انتقال ثروت کشورهای توسعه یافته ازاین طریق، حتی تاکید بر ناکارآمدی کیوتو در مقابله با آثار ناگوار تغییرات اقلیمی با موضع این کشور در برابر کنوانسیون پاریس، نشان از اوج روند یکجانبه گرایی این کشور در ترجیح ملاحظات ملی بر منافع عالی جامعه بین المللی دارد. لازم است سایر دولت ها ازجمله دولت ایران در برابر یکجانبه گرایی آمریکا، موضعی فعال درپیش بگیرند و با قبول این واقعیت که انفعال فقط زمینه ساز خسران و عدم مشارکت در روند قانون گذاری در حقوق بین الملل است، با مشارکت فعال خود در مقابل چنین روندهایی، معادله را معکوس کنند.