تاثیر روش های مختلف عمل آوری فیزیکی و بیولوژیکی بر ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیری شکمبه ای دانه ی ذرت

مطالعه ای به منظور تعیین ترکیب شیمیایی و تجزیه پذیری ماده خشک در قالب طرح کاملا تصادفی با 6 تیمار شامل: 1) دانه ذرت بدون عمل آوری (شاهد)، 2) دانه ی ذرت فلیک شده با بخار، 3) فلیک+مخمر، 4) دانه ی ذرت مایکروویو شده، 5) فلیک+ مایکروویو، 6) فلیک+مخمر+مایکروویو انجام شد. اندازه گیری ترکیب شیمیایی نمونه ها با استفاده از روش استاندارد تجزیه تقریبی انجام شد. تجزیه پذیری شکمبه ای این تیمارها با روش کیسه های نایلونی با استفاده از سه راس قوچ بالغ دالاق تعیین شد. نتایج این آزمایش نشان داد که فرآیند مایکروویو به تنهایی و یا همراه با سایر روش های عمل آوری منجر به افزایش مقادیر ماده خشک، ماده آلی، پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده ی خنثی، الیاف نامحلول در شوینده ی اسیدی، کل مواد مغذی قابل هضم، انرژی خالص رشد و انرژی خالص شیردهی شد و بیشترین مقادیر در تیمار 6 مشاهده شد. مقایسه خصوصیات تجزیه پذیری تفاوت معنی داری را بین تیمارهای مختلف نشان نداد، هرچند بخش سریع التجزیه و کند تجزیه در تیمار 6 تفاوت قابل توجه غیر معنی داری  نسبت به سایر تیمارها داشت بدین ترتیب که پایین ترین مقدار بخش سریع التجزیه و و بالاترین مقدار بخش کند تجزیه در این تیمار مشاهده شد. نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که روش های مختلف عمل آوری بر ترکیب شیمیایی دانه ذرت موثر هستند؛ هر چند بر فراسنجه های تجزیه پذیری تاثیر معنی داری نداشتند و ترکیب روش های عمل آوری فلیک+مخمر+مایکروویو می تواند در بهبود ارزش تغذیه ای دانه ذرت موثرتر از روش های دیگر باشد.