طراحی و ساخت حامل مناسب برای رهایش دگزامتازون به عنوان داروی ضد سرطان

یکی از داروهای موثر در درمان سرطان، دگزامتازون است. دگزامتازون به عنوان یکی ازایمن ترین گلوکوکورتیکوییدها شناخته شده است؛ اما هنوز به دلیل آب گریزی و فراهمی زیستی پایین عوارض جانبی مرتبط با آن وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه، طراحی حامل رهایش کنترل شده دگزامتازون به منظور غلبه بر محدودیت ها و کاهش عوارض جانبی آن است.

 الیاف الکتروریسی شده در سه غلظت (w/v) 10%، (w/v) 14% و (w/v) 18% از پلی لاکتیک اسید حاوی (w/v) 5% دگزامتازون، توسط فرآیند آمینولیز با کمک 1،6 دی آمینوهگزان/ ایزوپروپانول خرد شدند. مورفولوژی الیاف و خرده الیاف به کمک میکروسکوپ الکترونی روبشی ارزیابی شد. بازده بارگذاری دارو درون خرده الیاف و میزان رهایش تجمعی دگزامتازون از خرده الیاف در 144 ساعت اندازه گیری گردید.

 با ارزیابی مورفولوژی الیاف مشخص شد که میانگین قطر الیاف در نمونه (w/v) 18% نسبت به نمونه (w/v)  14% و در نمونه (w/v)  14% نسبت به نمونه (w/v)  10% به ترتیب، 1/13% و 5/17% افزایش یافت. طول الیاف خردشده در نمونه (w/v) 18% نسبت به (w/v)  14% و در نمونه(w/v)  14% نسبت به (w/v)  10%، به ترتیب 07/24% و 8/7% کاهش یافت. بازده بارگذاری دارو در خرده الیاف برابر با 85% محاسبه شد. درصد تجمعی رهایش دگزامتازون از خرده الیاف با افزایش غلظت پلیمری، افزایش یافت.

 طراحی سامانه رهایش کنترل شده ذرات غیر کروی از پلی لاکتیک اسید با مدل رهایش درجه صفر می تواند در افزایش بازده درمانی و کاهش عوارض جانبی ناشی از دوز زیاد دگزامتازون مناسب باشد.