تاثیر روزه داری بر عملکرد سیستم ایمنی و اثرات مثبت آن در شیمی درمانی انواع سرطان

روزه داری یکی از اساسی ترین آیین های دین اسلام می باشد. بدن روزه داری را به عنوان یک استرس در نظر گرفته و سعی می کند از طریق مسیری تحت عنوان (مدیریت خود تنظیمی استرس) با آن مقابله نماید. اثرات روزه داری بر بیماری های مختلف و شرایط فیزیولوژیک مختلف مورد ارزیابی قرار گرفته و اثرات مثبت آن در بسیاری از بیماری ها نشان داده شده است. بررسی اثرات روزه داری بر سیستم ایمنی افراد سالم به طور کلی نشان دهنده تاثیر تعدیل کنندگی روزه داری بر شبکه کموکاینی، استرس اکسیداتیو و سیستم ایمنی ذاتی و اکتسابی می باشد. روزه داری باعث کاهش سایتوکاین های پیش التهابی، کموکاین ها، آنتی بادی ها، CRP و سلول های سیستم ایمنی شده و باعث افزایش اینترفرون گاما، TNF-α، آنزیم نیتریک اسید سنتتاز القایی، اندورفین و اندوکانابینویید می گردد. علاوه بر این روزه داری تاثیری بر مارکرهای استرس اکسیداتیو از جمله مالون دی آلدیید (MDA)، گلوتاتیون (GSH)، گلوتاتیون پراکسیداز و سطح کاتالاز ندارد. هم چنین روزه داری اثرات مفیدی بر بیماری های خود ایمنی داشته و در اکثر موارد باعث تعدیل بیماری می گردد. تحقیقات مختلفی نشان داده اند که روزه داری به همراه شیمی درمانی قادر است بدون این که اثر ضد سرطانی داروهای شیمی درمانی کاهش یابد عوارض جانبی شیمی درمانی را کاهش داده و حتی باعث کاهش رشد برخی از سلول های سرطانی در شرایط آزمایشگاهی شود. اگر چه شیمی درمانی به همراه روزده داری گزینه مناسبی در درمان سرطان برای پیش آگهی بهتر است ولی به مطالعات کارآزمایی بالینی بسیار دقیق قبل از استفاده از آن به عنوان یک روش استاندارد تعریف شده وجود دارد.