اثر بخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان: یک مطالعه با کاربندی کنترل شده تصادفی

صرع یکی از شناخته شده ترین و شایع ترین اختلالات دستگاه عصبی است که به میزان زیادی زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد گروهی بر کیفیت زندگی و مولفه های آن در گروهی از بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان، صورت گرفته است.

مطالعه حاضر یک طرح کاربندی کنترل شده تصادفی با سنجش پیش آزمون- پس آزمون و  پیگیری2 ماهه، همراه با گروه کنترل بود که از میان بیماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان مراجعه کننده به انجمن صرع شهر تهران، با مصاحبه تشخیصی توسط متخصص اعصاب، تعداد 20 بیمار با تشخیص قطعی صرع مقاوم به دارو با کنترل دقیق معیارهای ورود و خروج، انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (10 نفر) و کنترل (10 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه 90 دقیقه ای در جلسات گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد حضور پیدا کردند، در حالی که گروه کنترل ملاقات ساده با درمانگر داشتند. پرسش نامه کیفیت زندگی مخصوص بیماران مصروع (QOLIE-31-P) در هر سه مرحله ذکر شده تکمیل گردید و داده های استخراج شده با تحلیل مانکوا تحلیل شدند.

تفاوت های معناداری میان میانگین نمرات دو گروه در مراحل پس آزمون و پیگیری برای تمامی مولفه های کیفیت زندگی به دست آمد (001/0<p).

 با توجه به نتایج به دست آمده، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد موجب بهبود کلیه ابعاد کیفیت زندگی در بیمارن مبتلا به صرع مقاوم به درمان می شود، لذا به عنوان درمان تکمیلی در کنار درمان دارویی قابل توصیه است.