بررسی ارتباط بین پلی مورفیسم ژن PGC-1α و عملکرد ورزشی در پسران غیر ورزشکار

ژن PGC-1α نقش مهمی در تنظیم متابولیسم انرژی سلولی و تحریک افزایش توده میتوکندریایی سلول داشته و آگاهی از وضعیت پلی مورفیسم این ژن در پسران نوجوان غیر ورزشکار احتمالا بتواند در انتخاب و استعدادیابی ورزشی نوجوانان پسر مفید باشد. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر نوع پلی مورفیسم ژن PGC-1α بر عملکرد ورزشی پسران نوجوان غیر ورزشکار ارومیه بود.

 تحقیق حاضر به صورت نیمه تجربی و به شیوه میدانی به اجرا درآمد به گونه ای که 124 نوجوان پسر غیر ورزشکار ارومیه ای (با میانگین ± انحراف معیار سن 69/0±14/11 سال، وزن 97/10±09/41کیلوگرم، قد 78/7±18/143سانتی متر و BMI 16/4±85/19) در نمونه گیری مربوط به بزاق برای تعیین پلی مورفیسم PGC-1α و در آزمون های میدانی آندرسن، پرش طول درجا، پرش آبالاکوف و دوی 20 متر سرعت شرکت کردند. بررسی پلی مورفیسم های ژن فوق به روش PCR-RFLP انجام شد.

 از بین سه نوع عملکرد ورزشی مختلف (استقامتی، توانی، سرعتی)، پلی مورفیسم PGC-1α فقط بر عملکرد استقامتی آزمودنی ها تاثیر معنی داری داشته و گروهی که دارای ژنوتیپ Gly/Gly غالب بودند، عملکرد استقامتی بهتری داشتند.

نتایج این تحقیق نشان داد که پلی مورفیسم PGC-1α نوجوانان غیر ورزشکار عامل تعیین کننده ای در عملکرد استقامتی آن ها بوده، ولی عامل تعیین کننده ای در عملکرد ورزشی سرعتی و توانی نمی باشد.