ارزیابی کاربرد ترکیب سنتز شده جدید (متیل«2- متیل-1,3-دی اکسو -1»٬1«٬2»٬3«٬5»٬6«٬7»a7 -اکتا هیدرو اسپایرو] ایندن-«2٬3-پیرولیزیدین-»2[2- کربوکسیلات (6) بر روی التیام زخم های برداشتی تمام ضخامت پوست در موش صحرایی دیابتی

التیام زخم حاصل برهم کنش پیچیده ای از وقایع سلولی و بیوشیمیایی می باشد که منجر به بازیابی انسجام بافتی و قدرت کششی آن می گردد. دیابت در انسان یک عامل موثر در تاخیر ترمیم زخم می‏ باشد. تحقیقات انجام شده بر روی آلکالوییدهای پیرولیزیدین موید خواص آنتی اکسیدانی آنها می باشدکه سبب تسهیل روند التیام زخم می شوند. . هدف ارزیابی کاربرد ترکیب سنتزی جدید (متیل'2- متیل-1,3-دی اکسو -1'٬1'٬2'٬3'٬5'٬6'٬7'a7 -اکتا هیدرو اسپایرو] ایندن-'2٬3-پیرولیزیدین-'2[2- کربوکسیلات (ترکیب 6) بر روی التیام زخم های برداشتی تمام ضخامت پوست در موش صحرایی دیابت بود.

60 سر موش صحرایی  نر نژاد ویستار پس از ایجاد زخم به سه گروه 20 تایی تقسیم بندی شدند. گروه 1: کنترل سالم، گروه 2: کنترل دیابتی (القای دیابت در موش ها و ایجاد زخم باز و تزریق داخل صفاقی 100 میکرولیتر DMSO 25/0 درصد به مدت 1 هفته)، گروه 3: گروه درمان (القای دیابت در موش ها و ایجاد زخم باز همراه با تزریق 100 میکرولیتر داخل صفاقی ترکیب (6) به مدت 1 هفته با دوز 60 میکروگرم/ کیلوگرم که در DMSO 25/0 درصد حل شده بود. مطالعات بافت شناسی در روزهای 7، 14 و 21 و درصد کاهش سطح زخم در روزهای 3، 6، 9، 12، 15، 18 و 21 انجام گرفت.

مطالعات بافت شناسی بیانگر کاهش معنی دار سلول های التهابی و افزایش معنی دار فیبروبلاست ها در گروه درمان در مقایسه با گروه کنترل دیابتی بود (P<0.05). درصد سطح زخم در گروه درمان نسبت به گروه کنترل دیابتی کاهش معنی داری نشان داد (P<0.05).

 درمان با ترکیب جدید (6) سبب افزایش سرعت ترمیم زخم برداشتی در موش های صحرایی دیابتی گردید.