سنتز هیدروژل نانوکامپوزیت آهن و بررسی رهایش داروی ضدسرطان دوکسوروبیسین

در این پژوهش برای اولین بار هیدروژل نانو ‎کامپوزیت آهن بر پایه پلی (2- دی متیل آمینو) اتیلن متاآکریلات پیوند زده شده بر روی پلیمر زیست سازگار ثعلب سنتز شد. تکپار های (2- دی متیل آمینو) اتیلن متاآکریلات بر روی اسکلت ثعلب پیوند زده می شوند و هم زمان با آن، اتصال های عرضی نیز ایجاد می شوند. در واکنش یاد شده متیلن بیس آکریل آمید (MBA) به عنوان شبکه ساز و آمونیوم پرسولفات (APS) به عنوان آغازگر گرمایی عمل می کنند. عامل های موثر بر میزان جذب آب به روش سیستماتیک بهینه سازی شدند تا ابرجاذبی با بالاترین ظرفیت تورمی به دست آید. سپس رفتار تورمی ابرجاذب بهینه شده در شرایط گوناگون (محلول های نمکی متفاوت، محلول آبی با pHهای متفاوت، مخلوط حلال های آلی با آب و...) بررسی شد. سنتیک جذب آب در شرایط عادی و تحت بار نیز مطالعه و در مورد برگشت پذیری تعدادی از رفتار های هوشمندانه آن ها پژوهش شد. رهایش داروی دوکسوروبیسین از ساختار هیدروژل نانو کامپوزیت آهن مورد بررسی قرار گرفت. نتیجه های آزمایش به خوبی نشان داد که رهایش داروی دوکسوروبیسین از هیدروژل سنتز شده بهpH محیط حساس است. برای اثبات پیوند خوردن (2- دی متیل آمینو) اتیلن متاآکریلات بر روی ثعلب از طیف FT-IRاستفاده شد. ریخت شناسی هیدروژل نیز با دستگاه SEM بررسی شد. قطر نانو ذره ها با تصویر TEM و AFM حدود 9 تا 11 نانومتر تخمین زده شد.