بررسی اپیدمیولوژی خودکشی در شهرستان اسدآباد طی سال های 1395-1390: یک مطالعه توصیفی

خودکشی یکی از بزرگ ترین مشکلات پزشکی و اجتماعی جهان است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اپیدمیولوژیکی خودکشی در شهرستان اسدآباد طی سال های 1390-1395 انجام شد.

در این مطالعه توصیفی، اطلاعات دموگرافیک و اپیدمیولوژیک موارد اقدام به خودکشی و خودکشی کامل طی سال های 1390-1395 با استفاده از فرم های مخصوص خودکشی بایگانی شده در شبکه بهداشتی-درمانی شهرستان اسدآباد استخراج شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

میزان شیوع کلی خودکشی 797 در هر صد هزار نفر (804 مورد)، میزان شیوع خودکشی فرجام یافته 21 در هر صد هزار نفر (21 نفر) و ناموفق 776 در هر صد هزار نفر (783 نفر) بود. زنان (934 در هر صد هزار نفر) (466 نفر)، افراد مجرد (1548 در هر صد هزار نفر) (374 نفر)، افراد دارای مدرک متوسطه (3889 در هر صد هزار نفر) (258 نفر)، افراد غیر شاغل (790 در هر صد هزار نفر) (577 نفر)، افراد ساکن در شهر (792 در هر صد هزار نفر) (289 نفر) و فصل پاییز (240 در هر صد هزار نفر) (243 نفر) بیش ترین میزان شیوع خودکشی را به خود اختصاص دادند. مهم ترین دلیل اقدام به خودکشی، دعوا و مشاجره های خانوادگی (432، 7/53 درصد) و شایع ترین روش، مصرف قرص (582، 4/72 درصد) بود.

مهم ترین علت خودکشی مشاجرات خانوادگی و رایج ترین شیوه خودکشی، استفاده از قرص می باشد؛ می توان با اجرای برنامه های مداخله ای متناسب مانند تاسیس مراکز مشاوره خانواده و آموزش کافی به خانواده ها و گروه های آسیب پذیر و هم چنین با کاهش دسترسی به وسایل خودکشی در جهت کاهش میزان شیوع خودکشی گام برداشت.