بررسی میانگین شاخص دوز بیماران در آزمون های سی تی قفسه سینه و شکم/لگن در بیمارستان علی بن ابی طالب (ع) رفسنجان در سال 1396: یک مطالعه توصیفی

حفاظت پرتویی بیماران در سی تی اسکن، با توجه به کاربرد گسترده و دوز بالای آزمون های سی تی و اثرات پرتویی ناشی از آن ضروری است. اولین گام در حفاظت پرتویی، تعیین میانگین شاخص دوز بیماران در آزمون های سی تی است که هدف این پژوهش می باشد.

مطالعه توصیفی حاضر بر روی شاخص دوز بیماران بزرگ سال مراجعه کننده به بخش سی تی اسکن بیمارستان علی بن ابی طالب (ع) رفسنجان در آزمون های قفسه سینه و شکم لگن در 5 ماه در سال 1396 انجام شد. شاخص دوز سی تی حجمی و دوز اندازه-مدار 135 بیمار جمع آوری و میانگین آن ها برای گروه های وزن، شاخص توده بدنی و قطر جانبی بیماران به دست آمد و با سطح دوز مرجع ایران و روش منحنی دوز آستانه مقایسه شد.

بازه میانگین شاخص دوز سی تی حجمی برحسب میلی گری برای گروه های قطر جانبی، شاخص توده بدنی و وزن و برای قفسه سینه به ترتیب برابر 2/16-4/4، 2/16-6/5 و 2/16-1/4 و برای شکم/لگن برابر 3/19-9/5، 6/25-8/6 و 6/25-5/6 بود. بازه میانگین دوز اندازه-مدار متناظر برحسب میلی گری برای قفسه سینه به ترتیب برابر 9/11-7/7، 9/11-5/8 و 9/11-7/7 و برای شکم/لگن برابر 5/21-8/9، 5/21-7/10 و 5/21-5/10 است. هم چنین، میانگین شاخص دوز بیماران استاندارد رفسنجان کم تر از سطح دوز مرجع ملی ایران است.

مقایسه میانگین شاخص دوز بیماران برای گروه های وزن، قطر جانبی و شاخص توده بدنی برای آزمون های قفسه سینه و شکم/لگن با روش منحنی دوز آستانه نشان می دهد، پروتکل های بهینه ای در این آزمون ها در بخش سی تی اسکن بیمارستان علی بن ابی طالب (ع) رفسنجان به کار می رود. با این حال، بهبود پروتکل ها به کاهش بیش تر دوز بیماران منجر می شود.