سیاست های زیست محیطی دریای خزر با تاکید بر آلودگی منابع آب

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در دهه 1990 و تبدیل دو کشور ایران و شوروی به پنج کشور در سواحل دریای خزر، اهمیت استراتژیک این دریاچه بیشتر از گذشته گردید. این تحول مسایل جدیدی همچون، رژیم حقوقی جدید، توجه بیشتر و جدی تر به مسایل زیست محیطی این دریا و نگاه جدید قدرت های بزرگ به این منطقه به وجود آورد. سوال اصلی پژوهش حاضر این است که، دسترسی به وحدت رویه در خصوص بحران زیست محیطی دریای خزر بین کشورهای حاشیه دریای خزر چگونه محقق خواهد شد؟ نتایج تحقیق نشان می دهد، فقدان رژیم حقوقی در دریای خزر سبب شد هر یک از دولت های ساحلی به منظور کسب امتیاز بیشتر به طور یکجانبه اقدام به بهرهبرداری از منابع دریا کرده و در این راستا کنسرسیوم های بزرگ نفتی را به منطقه فراخوانده اند. چشم انداز بهره برداری های گسترده از نفت و گاز خزر، صید بیرویه منابع زنده، چالش های جدی را در قبال محیط زیست منطقه توسط جمهوری های تازه استقلال یافته ارایه میدهد. در میان کشورهای ساحلی، آثار زیان بار زیست محیطی بیش از همه متوجه سواحل ایران میشود. کف دریا و جریان آب دریای خزر طوری است که آب های آلوده را به سمت سواحل ایران سوق میدهد. لذا با توجه به وضعیت طبیعی و جغرافیایی دریای خزر، مشکلات زیست محیطی در سواحل ایران طیف گستردهای خواهد داشت و امنیت و منافع ملی ایران را مورد تهدید قرار میدهد. روش این تحقیق توصیفی- تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای انجام می شود.