شناسایی و اولویت‏ بندی قابلیت ‏های گردشگری در مناطق کویری و بیابانی استان قم

استان قم،یکی از استان‏های کویری و بیابانی کشور، دارای منابع بالقوه برای توسعه گردشگری در نواحی کویری و بیابانی است. براین اساس، در مقاله حاضر به شناسایی، نحوه توزیع فضایی جاذبه‏ های گردشگری در مناطق کویری و بیابان یاستان قم،و اولویت ‏بندی این قابلیت‏ها برای توسعه این نوع از گردشگری پرداخته شده است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و روش جمع ‏آوری اطلاعات کتابخانه‏ای و میدانی (پرسش‏نامه و مشاهده و بازدید میدانی) است. نتایج حاصل از مدل Getis-Ord نشان می دهد پراکنش فضایی جاذبه ‏های گردشگری کویر و بیابان در استان قم از الگوی خوشه‏ ای پیروی می‏کند و این خوشه ‏ها را می‏توان در سه ناحیه از استان مشاهده کرد: 1. حوالی اتوبان قم-تهران (به شعاع 10 کیلومتر)؛2. حوالی اتوبان قم-کاشان (به شعاع 10 کیلومتر)؛3. نواحی اطراف شهر قم (به شعاع 20 کیلومتر). همچنین،نتایج مدل الکتر نشان می‏ دهد در مقایسه نسبی قابلیت‏ های توسعه گردشگری در مناطق کویریو بیابانی استان قم، در اولویت یکم سه قابلیت قرار گرفته که عبارت‏اند از:«گردشگری علمی»، «امکان جذب سرمایه‏ های دولتی و بخش خصوصی در ارتباط با انواع توریسم» و «توان اکوتوریستی». در اولویت دوم، دو قابلیت با امتیاز یکسان قرار گرفته‏ اند که شامل «گردشگری ماجراجویانه» و «گردشگری ورزشی و برگزاری انواع مسابقات ورزشی» می‏شود. درنهایت،در اولویت سوم نیز سه قابلیت قرار دارد که عبارت‏اند از:«ایجاد زیرساخت‏ها و مجموعه‏ ای مناسب برای برگزاری برنامه‏ های فرهنگی و هنری»، «بازدید گردشگران از جاذبه‏ های این مناطق در قالب تورهای گردشگری» و در نهایت«احداث شهرک درمانی یا سلامت».