تحلیل و سنجش عوامل اقتصادی موثر بر توانمندسازی زنان در محلات فرودست شهری (مطالعه موردی: سکونتگاه های غیررسمی شهر ایلام)

توانمندسازی ساکنان سکونتگاه ‏های غیررسمی آنگاه می‏تواند موفقیت ‏آمیز باشد که با مشارکت همه گروه‏ های اجتماعی و برای همه آن‏ها از جمله زنان انجام پذیرد. یکی از اساسی‏ترین موانع توانمندسازی زنان در اسکان غیررسمی که مانع نقش ‏آفرینی آنان در فرایند مشارکت در سامان‏دهی محلات مسکونی خویش می‏شود سطح بسیار پایین وضعیت اقتصادی آن‏هاست. سازمان ملل نیز توانمندسازی زنان در سطح گسترده را به‏ عنوان یکی از اهداف کلیدی اعلامیه هزاره سوم اعلام کرده است.هدف از این مقاله تحلیل و بررسی رابطه بین عوامل اقتصادی و توانمندسازی زنان در سکونتگاه ‏های غیررسمی است. تحقیق حاضر کاربردی و روش آن پیمایشی است و برای گردآوری داده ‏ها از پرسش‏نامه محقق‏ساخته استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق زنان 18سال به بالای ساکن در سکونتگاه ‏های غیررسمی شهر ایلام است که با شیوه نمونه‏ گیری تصادفی طبقاتی متناسب با حجم و براساس فرمول نمونه‏ گیری کوکران 377 نفر انتخاب شدند. روایی پرسش‏نامه با استفاده از روایی محتوا و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (89/0) به‏ دست آمد. برای تحلیل داده ‏ها با نرم ‏افزار SPSS از آزمون‏های تحلیل واریانس (F)، پس ‏آزمون توکی، همبستگی پیرسون، دونمونه‏ ای مستقل (T)، و تحلیل رگرسیونی بهره گرفته شد. به ‏علاوه از نرم‏ افزار AMOS برای مدل‏سازی معادلات ساختاری (SEM) استفاده شد. یافته‏ های تحقیق نشان می‏دهد بین توانمندسازی زنان و عوامل اقتصادی چون دسترسی به شغل دارای درآمد، نوع شغل، میزان درآمد، دسترسی به تسهیلات بانکی، تحت پوشش نهاد حمایتی بودن، قدرت پس‏انداز، و برخورداری از حق مالکیت قانونی رابطه معناداری وجود دارد.