تحلیل بعد حسی ادراکی گفتمان در خطبه نهم نهج البلاغه با تکیه بر ترجمه موسوی گرمارودی در بستر نشانه معناشناسی
نشانه - معنی شناسی با پشت سر گذاشتن، نشانه شناسی ساختارگرا که قایل به رابطه ای دوسویه و پدرسالارانه بود، وارد مرحله ای جدید شد که در آن، کنشگر گفتمانی، پیوسته مرزهای معنایی را جابه جا می کند. درنتیجه نشانه ها به جای داشتن ساختار وارد فرآیند می شوند؛ بر این اساس، ثبوت معنایی و انجماد نشانه ها جای خود را به نشانه های سیال، متکثر و پویا می دهند. در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی، چگونگی شکل گیری گفتمان در خطبه نهم نهج البلاغه بر مبنای بعد حسی - ادراکی گفتمان و انعکاس آن در ترجمه سیدعلی موسوی گرمارودی نشان داده شد تا صحت و نقص و چگونگی ترجمه نشانه - معناهای حسی در دالان ترجمه یاد شده برای رسیدن به راهروی معنایی متناسب با متن مبدا، مشخص شود. یافته های پژوهش این نکته را نشان می دهد که توجه به بعد نشانه - معنی شناسی در دالان ترجمه، باعث شناسایی ارزش معنایی دال ها و انتقال درست آن ها می شود. امری که در ترجمه گرما رودی علی رغم محاسن زیادش کمتر مدنظر قرار گرفت است.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.