بررسی واژگان و ساخت نحوی در اشعار سیاوش کسرایی

هدف از این مقاله، بررسی واژگان و ساخت نحوی در اشعار سیاوش کسرایی است. مسلما نزد هر پژوهشگر ادبی، یکی از مهم ترین وجوه تحلیل شعر، بررسی توانایی شاعر در بهره گیری از امکانات زبانی است و بدون تردید، یکی از بارزترین ویژگی های شعر معاصر، جریت شاعر در به کارگیری واژگان جدید و استفاده از ساخت های نحوی متنوع است. سیاوش کسرایی را می توان یکی از پیروان موفق نیما یوشیج دانست؛ کسی که از غالب امکانات زبانی بهره گرفته و تنوع واژگان و استفاده از ساخت های نحوی کهن و جدید، از ویژگی های زبانی شعر اوست. توجه کسرایی به واژگان زبان محاوره، در کنار به کارگیری واژگان قدیم، باعث نشده است خلاقیت شعری و هنری در اشعار وی رو به افول بگذارد. صرف نظر از لغزش های زبانی بسیار اندک، در مجموع، زبان شعر کسرایی، زبانی است منسجم و روان که غالبا رنگ و بوی اجتماعی دارد. در این پژوهش، با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، در پی بررسی واژگان و ساخت نحوی در شعر این شاعر هستیم.