اثر آرایش کاشت و سطوح مختلف نیتروژن بر کارآیی مصرف نیتروژن، عملکرد و اجزای عملکرد گوجه‎فرنگی رقم کارون (Solanum lycopersicum L. Var. Karoon)

به منظور تعیین مناسب‎ترین آرایش کاشت و مقدار مصرف کود نیتروژن بر عملکرد و اجزای عملکرد گوجه‎فرنگی رقم کارون (Solanum lycopersicum L.)، دو آزمایش جداگانه در دو مکان در ایستگاه تحقیقات کشاورزی بنداروز و ایستگاه تحقیقات سعدآباد استان بوشهر در سال زراعی 97- 1396 به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک‎های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. دو آرایش کاشت (یک‎طرفه و دو‎طرفه نوار آبیاری) به عنوان عامل کرت اصلی و چهار سطح نیتروژن (بدون کود، 90، 180 و 270 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل کرت فرعی مد ‎نظر قرار گرفتند. صفات مورد بررسی شامل عملکرد کل میوه تازه، عملکرد قابل فروش میوه، تعداد میوه کل و قابل فروش در بوته، وزن میوه، شاخص شکل میوه، سفتی میوه، عدد کلروفیل‎متر و کارآیی مصرف نیتروژن بودند. نتایج نشان داد که اثر متقابل آرایش کاشت در سطوح نیتروژن بر صفات عملکرد‎های کل، عملکرد قابل فروش میوه، تعداد کل میوه در بوته، عدد کلروفیل‎متر و سفتی میوه اثر معنی‎دار داشت. بیشترین و کمترین مقدار عملکرد کل و عملکرد قابل فروش میوه به ترتیب از تیمارهای روش کاشت یک‎طرفه×کاربرد 180 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار (54/08و 46/50تن در هکتار) و روش کاشت دو‎طرفه×عدم کاربرد کود نیتروژن (26/10و 21/72تن در هکتار) به دست آمد. با افزایش مصرف نیتروژن، کارآیی مصرف نیتروژن کاهش یافت. به طورکلی، حداکثر عملکرد در اثر کاربرد 180 کیلوگرم در هکتار نیتروژن در روش کاشت یک‎طرفه به دست آمد.