اثربخشی قصه درمانی مبتنی بر روش چندحسی بر پردازش هیجانی کودکان دارای نارساخوانی

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی قصه درمانی مبتنی بر روش چندحسی بر پردازش هیجانی کودکان دارای نارساخوانی بود. روش پژوهش از نوع نیمه تجربی، پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان دارای نارساخوانی مقطع ابتدایی بود، که از بین آن ها 30 نفر به صورت تصادفی از بین مدارس انتخاب شد. پس از انجام مصاحبه جهت اطمینان از نتایج تست، به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفره، یکی گروه آزمایش (15 دانش آموز) و دیگری گروه کنترل (15 دانش آموز) تقسیم شدند که طی 9 جلسه 20 دقیقه ای به صورت گروهی قصه درمانی با تلفیقی از روش چندحسی فرنالد بر روی گروه آزمایشی انجام شد. جهت جمع آوری داده ها، مقیاس پردازش هیجانی باکر و همکاران (2007) مورد استفاده قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس در نرم افزار SPSS انجام شد. طبق یافته های حاصل از تحلیل کواریانس و آزمون فرضیه های این پژوهش مشخص شد؛ اجرای روش قصه درمانی مبتنی بر روش چندحسی تاثیر قابل ملاحظه ای بر پردازش هیجانی و مولفه های آن (مزاحمت، سرکوب، فقدان آگاهی، عدم کنترل، جدایی، اجتناب) کودکان دارای نارساخوانی دارد؛ یعنی می توان با استفاده از این روش، پردازش هیجانی و مولفه های آن را در کودکان تقویت نمود.