مقایسه عملکرد تولیدمثلی کبک های چوکار (Alectoris chukar) در پی جفت گیری طبیعی و تلقیح مصنوعی

این پژوهش با هدف مطالعه کارآیی تلقیح مصنوعی در کبک های چوکار و مقایسه آن با جفت گیری طبیعی انجام شد. نود و شش قطعه کبک ماده به شیوه تصادفی به یکی از دو تیمار تلقیح مصنوعی و جفت گیری طبیعی اختصاص داده شدند. هر تیمار دارای چهار تکرار و هر تکرار دارای 12 قطعه کبک بود. علاوه بر کبک های ماده، 144 قطعه کبک نر به شیوه تصادفی گزینش شدند که 48 قطعه از آن به کبک های ماده در تیمار جفت گیری طبیعی و 96 قطعه دیگر به کبک های ماده در تیمار تلقیح مصنوعی اختصاص داده شدند. هر کدام از کبک های ماده در تیمار جفت گیری طبیعی به همراه یک کبک نر درون قفس قرار داده شدند، در حالی که کبک های ماده در تیمار تلقیح مصنوعی با منی بدست آمده از 96 قطعه کبک نر تلقیح شدند. در مدت ده روز جمع آوری تخم ها، به ترتیب 184 و 188 عدد تخم قابل جوجه کشی برای هر یک از تیمارها جمع آوری و جوجه کشی شد. تلقیح مصنوعی در مقایسه با جفت گیری طبیعی اثری بر نرخ باروری (8/88 در برابر 3/91 درصد)، جوجه درآوری کل (2/53 در برابر 1/58 درصد) و جوجه درآوری تخم های بارور (9/59 در برابر 7/63 درصد) نداشت (05/0< P). بیشترین نرخ مرگ و میر رویانی در هر دو تیمار جفت گیری طبیعی (1/32 درصد) و تلقیح مصنوعی (7/31 درصد) در روزهای آغازین جوجه کشی مشاهده شد، اما تفاوت آماری معنی داری در هیچ یک از گامه های مرگ و میر رویانی بین دو تیمار وجود نداشت. به طور کلی، یافته ها نشان دادند که عملکرد تلقیح مصنوعی در کبک های چوکار قابل مقایسه با جفت گیری طبیعی بود.