کارکرد برخی از تکنیک های فراداستان در ساخت معماری رئالیسم جادویی (خوانشی در رمان «رآلف رزق الله فی المرآه» از ربیع جابر)

تسعی روایه ما بعد الحداثیه إلی التوجه نحو الاشکال الحدیثه التی لا ترسو إلی تاویل محدد، بل تفتح آفاقا جدیده امام المتلقی. تعد الواقعیه السحریه من مدارس ما بعد الحداثیه التی تروی عالما افتراضیا عجایبیا غیر مالوف، یتداخل مع الواقع، ولکنه لیس هو الواقع عینه، وفی نفس الوقت، یلغی معادلات المتلقی فی عالم الواقع. وبما ان صله الروایه الواقعیه السحریه بالواقع المعاش وتقلباته الاجتماعیه والسیاسیه تفرض علی هذا النمط الروایی تنوعا فی اشکال السرد؛ تتشعب اسالیب السرد فی حکی هذا النوع من الروایه وتتعدد طرایق بناء هندستها. هذا، ویعد المیتاقص، باعتباره ممارسه رواییه تجریبیه للنقد تحتوی فی ذاتها تعلیقا علی هویتها السردیه، من تقنیات ما بعد الحداثه التی یستخدمها کتاب الواقعیه السحریه فی بعض روایاتهم. هذه الدراسه، معتمده علی منهج تحلیل المضمون الکیفی فی عرض الماده ونقدها، تهدف إلی إبراز بعض ملامح هذا التجریب الروایی فی تاسیس روایات الواقعیه السحریه، من خلال روایه «رآلف رزق الله فی المرآه» لربیع جابر. واخیرا وصل البحث إلی ان المیتاقص یشکل خصوصیه متفرده لروایه رآلف رزق الله عبر تداخلات متعمده تشیر إلی العلاقه المعقده بین الواقع والتخییل. فالکاتب یستخدم الآلیات المیتاقصیه الاربعه، وهی: التطفل بالتعلیق علی الکتابه، وتوریط الکاتب نفسه مع الشخصیه الرواییه، ومخاطبه القاری مباشره، والمفارقه التناصیه، لیقدم للمتلقی ثراء تاویلیا عبر تحطیم ظاهره الاندماج وتقویض مبداها.