تدوین و ارزیابی راهبردهای طراحانه به منظور ارتقاء کیفیت پیاده راه های سلامت محور با استفاده از ماتریس QSPM، مورد مطالعاتی: پیاده راه سلامت شیراز

پیاده راه های سلامت محور شهری که در ایران قدمت چندان زیادی ندارند، یکی از انواع فضاهای شهری هستند که با هدف ارتقاء سلامت عمومی شهروندان از طریق افزایش فعالیت بدنی و تشویق به ورزش در شهرها ایجاد می شوند. هدف از این پژوهش تدوین راهبردهای طراحی به منظور ارتقاء کیفیت این دسته از پیاده راه ها است. در این پژوهش، جمع آوری داده ها به دو روش مطالعات اسنادی و مصاحبه نیمه ساختاریافته و نیز به کمک پرسشنامه انجام پذیرفته و برای تحلیل داده ها از جدول تحلیل راهبردی عوامل داخلی و خارجی و ماتریس QSPM استفاده شده است. مورد مطالعاتی، «پیاده راه سلامت شیراز» به عنوان اولین پیاده راه سلامت محور این شهر بوده است. جامعه آماری، 35 نفر از کارشناسان شهرداری و دانشجویان مقطع کارشناسی و کارشناسی ارشد رشته شهرسازی هستند که در مرحله اول، نقاط قوت، ضعف، تهدید و فرصت مسیر پیاده راه سلامت پس از انجام مصاحبه های نیمه ساختاریافته، به کمک آن ها شناسایی و در مرحله دوم پس از دسته بندی موضوعات، از طریق پرسشنامه بسته با طیف لیکرت، به کمک جداول ارزیابی عوامل داخلی و خارجی  EFE و IFE اولویت بندی شده است. بررسی این جداول، «راهبردهای انطباقی» را به عنوان مهم ترین راهبردها در ارتقاء کیفی مسیر نشان داد. پس از این دو مرحله، به کمک ماتریس QSPM اولویت بندی راهبردهای انطباقی به منظور سامان دهی این پیاده راه صورت پذیرفت. یافته های حاصل از این پژوهش نشان می دهد، بهره برداری از فرصت هم جواری این مسیر با عوامل طبیعی در قالب دو راهبرد؛ «فضاسازی مناسب در حاشیه رودخانه به منظور بهره برداری بصری و زیست محیطی مسیر از هم جواری با رودخانه» و «جداره سازی مناسب در حاشیه باغات قصردشت به منظور بهره برداری بصری و زیست محیطی از هم جواری با پهنه های سبز»،  از دید کارشناسان، مهم ترین راهبردهای انطباقی به منظور ارتقاء کیفی پیاده راه سلامت شیراز و ترغیب مردم به افزایش فعالیت بدنی و پیاده روی در این مسیر است