استفاده آسیب زا از شبکه های اجتماعی مجازی در مادران (مطالعه کمی و کیفی)

در پژوهش حاضر به بررسی رابطه استفاده آسیب زا از شبکه های مجازی از سوی مادران با رضایت زناشویی آنها، رابطه آنها با فرزندان و مشکلات رفتاری فرزندانشان پرداخته شده است. روش پژوهش از نوع روش آمیخته تبیینی است که در دو بخش کمی و کیفی انجام شده است. در بخش کمی 323 نفر از مادرانی که دارای فرزندان پیش دبستانی بودند با نمونه گیری دردسترس برگزیده شدند و به سوالات ابزار های پژوهش شامل پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه محقق ساخته استفاده آسیب زا از شبکه های اجتماعی مجازی، پرسشنامه تواناییها و مشکلات کودکان (گودمن، 1997)، مقیاس سنجش رابطه (هندریک، 1988) و مقیاس رابطه والد- کودک (پیانتا، 1992) پاسخ دادند. روش پژوهش در این بخش از نوع همبستگی است. برای تحلیل داده ها از نرم افزار های SPSS و Amos و همچنین ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون خطی ساده و مدل معادلات ساختاری استفاده شده است. در بخش کیفی از روش پدیدارشناسی استفاده شده و ابزار مورد استفاده مصاحبه نیمه ساختاریافته است. نمونه مورد نظر در بخش کیفی 17 نفر از مادرانی بودند که به استفاده از شبکه های مجازی وابستگی داشتند. این افراد با نمونه گیری هدفمند، از گروه های انتهایی برگزیده شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از کدگذاری نظری شامل کدگذاری باز، محوری و گزینشی استفاده شده است. نتایج پژوهش در بخش کمی نشان داد که رضایت زناشویی و رابطه مادر- کودک در ارتباط استفاده آسیب زا و مشکلات رفتاری نقش واسطه ای معنادار دارند. نتایج بخش کیفی همگی در تایید نتایج بخش کمی بود و نشان داد که وابستگی به شبکه ها در ارتباط با همسر و فرزند مداخله می کند و سبب ایجاد مشکلات رفتاری در کودکان می شود.