مقایسه ویژگی شخصیتی نوع دوستی بین دانشجویان پزشکی سال اول و پس از آزمون جامع علوم پایه و سال آخر دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال تحصیلی 97-1396

با توجه به اهمیت نوع دوستی و عوارض شناخته شده نداشتن آن و خلا اطلاعاتی در مورد وضعیت آن در دانشجویان رد ه های مختلف دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، این تحقیق در سال 1397 انجام شد.

این تحقیق به روش توصیفی روی 224 نفر شامل 80 نفر سال اول ، 74 نفر پس از آزمون جامع علوم پایه، 70 نفر سال آخر انجام شد. این افراد به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحل های انتخاب شدند. ویژگی شخصیتی نوع دوستی در 18 شاخص در یک طیف پنج گزینه ای؛ هرگز، گاهی، معمولا، بیشتر اوقات و همیشه سنجش شد و نقش سال تحصیلی، سن، جنس و... به عنوان عوامل مرتبط در سه طبقه نوع دوستی محدود، نوع دوستی ریسک پذیر و نوع دوستی ساده با آزمون کای دو قضاوت آماری شد.

 این تحقیق روی تعداد 224 نفر دانشجوی پزشکی در مقاطع تحصیلی مختلف انجام شد. دانشجویان نوع دوستی خود را در 30.3 درصد هرگز و 15.3 درصد گاهی اعلام کردند و شدت نوع دوستی در 43 درصد ساده بوده است. نوع دوستی ریسک پذیر با افزایش سن کاهش و در زنان کمتر از مردان بوده است. P<0.001

به نظر می رسد با افزایش مقطع تحصیلی، ویژگی شخصیتی نو عدوستی افزایش سال اول 3.78 و پس از آزمون جامع علوم پایه 4.02 و سال آخر4.12 می یابد و نیز رفتار نوع دوستانه ساده 43 درصد ، رفتار نوع دوستانه محدود 26 درصد و رفتار نوع دوستانه ریسک پذیری 31 درصد بوده و نشان می دهد که رفتار نوع دوستانه ریسک پذیر کاهش یافته و این برای آینده پزشکی جای نگرانی دارد زیرا اگر بیماری مشکل دار باشد، پزشکان در درمان ریسک نم یپذیرند زیرا اساس پزشکی باید بر اساس نوع دوستی باشد و وظیفه پزشک با نوع دوستی همگن است، لازمه پزشکی نوع دوستی است و البته در معیار ورود لحاظ نمی شود.به علاوه مطالعه ای نشده است که این ویژگی شخصیتی در دانشجویان چگونه است خلا اطلاعات بنابراین این تحقیق روی دانشجویان پزشکی در سه مقطع اول، پس از آزمون جامع علوم پایه و آخر در سال 1397 انجام شد. بیمار مشکل ساز خواهد شد. این تحقیق به بررسی علل و اقدام های لازم برای ارتقای پدیده نوع دوستی بویژه نو عدوستی ریسک پذیر توصیه م یکند.