بررسی وضعیت شاخص های مسکن شهری مورد مطالعه: مناطق کلانشهر شیراز

تدوین یک برنامه استراتژیک جامع بخش مسکن لازمه بررسی کامل ابعاد گسترده مسکن و عوامل موثر بر آن می-باشد. در این بین پرداختن به شاخص های مسکن به عنوان کلیدی ترین و مهم ترین ابزار برنامه ریزی است؛ به بیانی می توان گفت شاخص مسکن ابزار سنجش وضع مسکن و روند تحول آن و همچنین ارزیابی میزان موفقیت در تحقیق سیاست های مسکن خواهد بود. پژوهش حاضر بررسی وضعیت شاخص های کمی مسکن می باشد تا تعیین گردد که کدام مناطق شهر شیراز نسبت به مناطق دیگر از بعد شاخص های مسکن در وضعیت مناسب تری قرار گرفته اند. روش پژوهش حاضر کاربردی و توصیفی- تحلیلی می باشد. برای محاسبه وضعیت مسکن پس از تعیین معیارها و فاکتورهای مورد بررسی با روش آنتروپی شانون وزن دهی شده اند سپس برای محاسبه شاخص ها از تکینک تصمیم گیری چند معیاره VIKOR بهره گرفته شده است. نتایج پژوهش نشان می دهد مناطق 4، 3، 2، 1 به ترتیب در شرایط پایدار می باشند؛ همچنین مناطق 5، 6، 7 در شرایط نیمه پایدار و مناطق 8 و 9 در نامساعدترین شرایط قرار گرفته اند. در این بین منطقه 4 با ضریب 011/0 در بالاترین شرایط و منطقه 9 با ضریب 15/0 در بدترین شرایط قرار گرفته اند. نتایج پژوهش نگاه ویژه مسیولان و مدیران شهری را در جهت بهبود شرایط و شاخص های مسکن بخصوص در مناطق نامساعد شهر شیراز می طلبد.