الویت بندی راهبردهای استراتژیک منظر شهری در ارتقاء کیفیت منظر خیابان بر اساس دیدهای متوالی با استفاده از روش تاپسیس فازی، نمونه موردی:جداره شمالی خیابان فرخی شهر یزد

شهر متشکل از شبکه ای از فضاهای متوالی با کیفیات بصری متفاوت است. این توالی فضایی در مناظرشهری در صورتی به وجود می آید که انسان در طول یک مسیر، فضاهای قابل تمایز از یکدیگر را ادراک کند و آنها را به عنوان فضاهای مرتبط به هم تلقی نماید. در طراحی شهری، منظر خیابان باید تصویری یکپارچه و ساختار بصری تعریف شده و همچنین محیطی دعوت کننده و راحت را برای عابران پیاده ایجاد نماید. در راستای همین مهم، در این مقاله سعی شده نقش جداره های مسیرعابرپیاده در ارتقاء منظر خیابان در راستای دید متوالی به شیوه ی کتابخانه ای و توصیفی- تحلیلی مورد بررسی قرار گیرد. در این پژوهش ابتدا با استفاده از مطالعات اسناد و مشاهدات میدانی،استخراج معیارهای مرتبط با مقوله دیدهای متوالی در سایت مورد مطالعه، بدست امده است.در ادامه با استفاده از روش های سوات و تاپسیس فازی تحلیل صورت گرفته است،بدین صورت که با استفاده از روش سوات ،تعدادی راهبرد تعیین گردیده است،بدنبال ان اولویت بندی راهبردها با استفاده از معیارهای مذکور،طی مراحل تاپسیس فازی بدست امده است.یافته های مقاله نشان می دهد که وجود تباین درعین تنوع و هماهنگی در طول سکانسهای مسیر اولین اقدامی است که باید در سایت مدنظر انجام گردد.تاثیرجداره های شهری بر مردم در بحث منظر شهری، بیش از همه عناصر شهری است. جداره به عنوان کل و چیزی بیش از ارتباط و هماهنگی تک بناها در تعیین فضا نقش موثری دارد که در طراحی باید فراتر از پلان و به عنوان یک حجم واجد کیفیت، لحاظ و به واسطه عوامل اقلیمی و فرهنگی هماهنگ شود.