ارائه مدل پارادایمی پیشگیری از آسیب های ورزشی دانشجویان تربیت بدنی بر مبنای عوامل مدیریتی

میزان شیوع آسیب های ورزشی در دانشجویان تربیت بدنی بسیار زیاد و قابل توجه است. هرچند آسیب دیدگی در ورزش امری اجتناب ناپذیر است ولی این گونه نیست که نتوانیم هیچ کاری در راستای مدیریت آسیب ها انجام دهیم. عوامل مختلفی ازجمله عواملی که ریشه در مسایل مدیریتی دارند، بر آسیب پذیری دانشجویان تربیت بدنی تاثیرگذار است، به منظور اتخاذ تصمیمات لازم جهت پیش گیری از بروز آسیب ورزشی محقق در پژوهش حاضر به شناسایی عوامل مدیریتی و ارایه مدل پارادایمی پیشگیری از آسیب های ورزشی دانشجویان تربیت بدنی پرداخت.

تحقیق حاضر از نوع پیمایشی و به لحاظ هدف کاربردی بوده و با استفاده از طرح نظام مند نظریه داده بنیاد انجام گرفت. نمونه ی پژوهش شامل 12 استاد (5 استاد گرایش آسیب و 7 استاد گرایش مدیریت) که از بین همه اساتید گرایش آسیب شناسی و مدیریت ورزشی کشور بر اساس منطق نمونه گیری پژوهش های پدیدار شناختی به شکل هدفمند و طبق قاعده اشباع تعیین و انتخاب شدند. برای گردآوری داده ها از مصاحبه نیمه ساختاریافته استفاده شد. داده های جمع آوری شده در طول فرآیند مصاحبه به وسیله فرآیند کدگذاری باز، محوری و گزینشی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

نتایج تحلیل داده های کیفی حاصل از مصاحبه، منجر به ارایه مدل پیشگیری از آسیب های ورزشی دانشجویان تربیت بدنی بر مبنای عوامل مدیریتی با 13 مقوله و 38 مفهوم در قالب ابعاد 6 گانه شامل موجبات علی (3 مقوله)، پدیده اصلی (پیشگیری از آسیب ورزشی دانشجویان تربیت بدنی)، راهبرد (5 مقوله)، ویژگی های زمینه ای (1 مقوله)، شرایط مداخله گر (1 مقوله) و پیامد (3 مقوله) شد.

  بر اساس مدل پارادایمی می توان نتیجه گرفت با اصلاح رویکرد در بخش پذیرش دانشجو، برنامه ریزی آموزشی و ایمن سازی اماکن در کنار آموزش و آگاهی بخشی به اساتید و دانشجویان امکان کاهش قابل توجه در بروز آسیب ورزشی در دانشجویان تربیت بدنی خواهیم داشت؛ بنابراین ضرورت دارد جهت کاهش آسیب پذیری دانشجویان تربیت بدنی، خط مشی های وزارت علوم در بخش تربیت بدنی دانشگاه ها مبتنی بر مدل طراحی شده باشد. How to cite this article: Keavanloo F, sharifian E, Ghahraman Tabrizi K. Presenting a Paradigmatic Model of Preventing Sports Injuries in Physical Education Students Based on Management Factors. J Saf Promot Inj Prev. 2020; 7(4):217-25.