تاثیر موقعیت شیب و کاربری اراضی بر برخی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک در منطقه کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری

برای مدیریت پایدار خاک بررسی اثرات موقعیت شیب و تغییر کاربری اراضی بر منابع خاک و آب ضروری است. در این پژوهش، سه نوع کاربری مرتع تخریب شده، کشت دیم و باغ سیب با هدف تاثیر موقعیت شیب و کاربری اراضی بر برخی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک در منطقه کوهرنگ استان چهارمحال و بختیاری انتخاب شد. هر کدام از کاربری ها بر اساس موقعیت شیب تقسیم شدند و ماده آلی (OM)، هدایت هیدرولیکی (KS)، شاخص آب گریزی (RI)، رس قابل پراکنش (DC) و میانگین وزنی قطر خاکدانه ها (MWD)، به عنوان ویژگی های فیزیکی و شیمیایی خاک مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که هدایت هیدرولیکی بیشترین ضریب تغییرات را داشت. همچنین نتایج مقایسه میانگین نشان داد که تمامی ویژگی های فیزیکی و شیمیایی اندازه گیری شده، در کاربری ها و موقعیت های مختلف شیب دارای تفاوت آماری معنی دار در سطح 5 درصد هستند. به طور کلی در هر سه کاربری بر اساس ویژگی های اندازه گیری شده کاربری باغ و موقعیت پایه شیب دارای شرایط کیفی بهتر نسبت به سایر کاربری ها و موقعیت های شیب است. تخریب مراتع و تغییر کاربری از مرتع به کشت دیم موجب کاهش سطح کیفی خاک شد که این امر در درازمدت سبب کاهش بهره دهی خاک و خارج شدن برخی زمین ها از چرخه تولید خواهد شد. نتایج همبستگی بین ویژگی های شیمیایی و فیزیکی خاک نشان داد که به طور کلی ماده آلی خاک بیشترین همبستگی را با سایر پارامتر ها دارد.