تعیین اثر طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین طی دویدن در بیماران کمردرد در مقایسه با همسالان سالم

فرکانس نیروهای عکس العمل زمین طی حرکات انتقالی همچون راه رفتن و دویدن با ایجاد آسیب مرتبط است. مقایسه فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در افراد دارای کمردرد و افراد سالم می تواند در بازتوانی بیماران کمردرد مفید می باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی طیف فرکانس نیروهای عکس العمل زمین در بیماران کمردرد در مقایسه با همسالان سالم آن ها انجام شد.

نوع مطالعه در این تحقیق مقطعی-عرضی می باشد. همچنین نمونه آماری پژوهش حاضر شامل 40 نفر مرد بود که به ترتیب در دو گروه سالم (تعداد20 نفر) و بیماران دارای عارضه کمردرد (تعداد 20 نفر) قرار گرفتند. برای اندازه گیری متغیرهای نیروی عکس العمل در نواحی ده گانه پا از دستگاه فوت اسکن (نرخ نمونه برداری: 300 هرتز) استفاده شد. از آزمون آماری تی مستقل جهت مقایسه بین گروهی استفاده شد. سطح معناداری برابر 05/0>P بود.

نتایج نشان داد که فرکانس با توان 5/99 درصد در قسمت استخوان کف پایی اول در گروه کمردرد حدود 50 درصد بیشتر از گروه سالم است (017/0=P). همچنین فرکانس با توان 5/99 درصد در بخش داخلی پاشنه در گروه کمردرد کمتر از گروه سالم بود (007/0=P). همچنین تعداد هارمونی های ضروری در قسمت استخوان کف پایی چهارم در گروه کمردرد بیشتر از گروه سالم بود (049/0=P).

در بیماران مبتلا به عارضه کمردرد مزمن سرعت دویدن کمتر از افراد سالم است و مقادیر پایین اغلب مولفه های طیف فرکانس می تواند حاکی از الگوی راه رفتنی محافظتی در این بیماران باشد. این تغییر سرعت و فرکانس پایین هنگام دویدن، نشان دهنده کاهش کارآیی مکانیکی در بیماران مبتلا به کمردرد است.