بررسی ارتباط استئوپنی و استئوپروز با خشکی دهان و تعداد دندان باقیمانده در زنان یائسه ی مراجعه کننده به مرکز پوکی استخوان در شهر اصفهان

خشکی دهان، وضعیتی است که بزاق در آن به میزان کافی ترشح نمی شود و شیوع آن بین 25-40 درصد متغیر است. پوکی استخوان، یک بیماری شایع و در عین حال خاموش است، که تشخیص به موقع آن، حایز اهمیت می باشد. این مطالعه با هدف بررسی رابطه ی پوکی استخوان با خشکی دهان و تعداد دندان باقی مانده در زنان یایسه در شهر اصفهان صورت گرفت.

 این مطالعه ی مقطعی، بر روی 129 زن یایسه با سن بیش از 50 سال مراجعه کننده به مرکز پوکی استخوان در سال 1397 در شهر اصفهان انجام شد. این افراد در سه گروه، بر اساس وضعیت دانسیته ی استخوان فمور که گروه اول شامل 38 نفر سالم، گروه دوم شامل 56 نفر با استیوپنی و گروه سوم شامل 35 نفر با استیوپروز، جای گرفتند. خشکی دهان، توسط پرسش نامه ی استاندارد تعیین گردید و تعداد دندان با معاینه ی کلینیکی به دست آمد. داده های جمع آوری شده توسط نرم افزار SPSS نسخه ی 24 توسط آنالیزهای تی، من ویتنی، پیرسون و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. عنوان سطح معنی داری 0/05 > p value در نظر گرفته شد.

 بر طبق نتایج، بین پوکی استخوان و خشکی دهان ارتباط آماری معنی داری وجود ندارد (0/372 = p value) اما بین پوکی استخوان با تعداد دندان باقی مانده و بین خشکی دهان با تعداد دندان باقی مانده رابطه مشاهده گردید (0/01 > p value).

در زنان یایسه با سن بیش از 50 سال مبتلا به استیوپروز، رابطه ای با خشکی دهان مشاهده نشد، ولی استیوپروز با تعداد دندان کشیده شده، ارتباط معنی داری به دست آمد.