همبستگی ترومای کودکی و ایده پردازی خودکشی با میانجیگری درد روانی و روابط موضوعی

خودکشی یک مشکل سلامت عمومی جدی است که در تمام فرهنگ ها و دوران ها رخ می دهد. عوامل بسیاری می تواند بر ایده پردازی خودکشی و اقدام به خودکشی اثرگذار باشند. هدف این پژوهش، تعیین همبستگی ترومای کودکی و ایده پردازی خودکشی با میانجیگری درد روانی و روابط موضوعی است. 

طرح پژوهش حاضر، از نوع توصیفی-همبستگی است.  371 تن از دانشجویان دانشگاه های آزاد اسلامی شهر تهران با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از "پرسشنامه ترومای کودکی" (Childhood Trauma Questionnaire)، "مقیاس ایده پردازی خودکشی بک" (Beck Scale for  Suicidal Ideation) "مقیاس درد روانی اورباچ و میکولینسر" (Orbach & Mikulincer Mental Pain Scale)، و "سیاهه روابط موضوعی بل" (Bell Object Relations Inventory) استفاده شد. روایی ابزارها با اکتفا به مطالعات پیشین و  پاپایی ابزارها  به روش ضریب آلفای کرونباخ انجام شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای آماری اس پی اس ا س نسخه 22 و ایموس نسخه 23 انجام شد.

ارزیابی الگوی فرضی پژوهش با استفاده از شاخصهای برازندگی نشان داد که الگوی فرضی با الگوی اندازهگیری، برازش دارد (95/0 =CFI، 95/0=NFI، 072/0=SRMR). بعلاوه،  ترومای کودکی هم به صورت مستقیم و هم غیر مستقیم از طریق درد روانی و روابط موضوعی با ایده پردازی خودکشی همبستگی دارد. 

درد روانی و روابط موضوعی در رابطه بین ترومای کودکی و ایده پردازی خودکشی نقش واسطه ای دارند.  پیشنهاد می شود در تدوین مداخلات پیشگیرانه و درمانی کارآمد برای ایده پرازی و اقدام به خودکشی از یافته های حاضر استفاده شود.