مطالعه تجلی قاعده من ملک و جایگاه اخلاق در حقوق مدنی

قاعده «من ملک شییا ملک الاقرار به» یکی از قواعد حقوقی است که فقیهان اسلام بیش از هزار سال است بدان استناد می نمایند و در دادرسیها و حتی مراجع اداری بسیار سودمند است. همچنین یکی از قواعد مهم و کاربردی در حقوق مدنی و فقه است چرا که ربط وثیقی با اقرار که یکی از دلایل عمده اثبات دعواست دارد. تحقیق حاضر تجلی این قاعده در مقررات حقوقی نیز مواردی که با تمسک به قاعده من ملک و همچینی نقش اخلاق در حقوق مدنی و اهمیت ویژه آن نیز می توان حکم قضیه را بدست آورد را بررسی می کند.

بر اساس این قاعده، هرکس که قدرت تسلط و تصرف در یک شی را داشته باشد، اختیار اقرار نسبت به آن را هم دارد. این قاعده به برقراری یک دادرسی عادلانه کمک می کند و بدین ترتیب پشتیبانی محکم برای اخلاق حقوقی است. در حقوق مدنی اخلاق بعنوان یکی از چارچوب های اصلی محسوب می شود که از تعهدات، امور مالی و شرایط صحت معاملات و قراردادهای و همچنین مبانی فقهی در قاعده مالکیت صحبت می کند. حقوق مدنی، نه تنها با اهداف اخلاقی هم سو می باشد، بلکه در بسیاری از موارد در اعتلای سطح اخلاق در تلاش می باشد و ریشه های اخلاقی در اصول و نظریات و قوانین بررسی شده به وضوح به چشم می خورد.