رابطه هوش اخلاقی مدیران دانشگاهی با رضایت شغلی کارکنان دانشگاه: نقش میانجی گری سرمایه اجتماعی سازمان

وجود مدیران با هوش اخلاقی بالا که کار را درست انجام می دهند و اصول اخلاقی را رعایت می کنند زمینه ساز تقویت سرمایه های نامشهودی چون سرمایه اجتماعی می گردد. از این رو در این پژوهش به بررسی رابطه هوش اخلاقی مدیران دانشگاهی با رضایت شغلی کارکنان با توجه به نقش میانجی گری سرمایه اجتماعی پرداخته می شود.

این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از نظر شیوه گردآوری و تحلیل اطلاعات، توصیفی-تحلیلی و از نوع همبستگی است. کل مدیران دانشگاهی و کارکنان دانشگاه های سراسری غیر پزشکی استان قم، جامعه آماری پژوهش را شکل می دهند. از بین جامعه آماری 485 نفره کارکنان، 217 نفر به صورت نمونه گیری خوشه ای انتخاب شد و به علت تعداد کم مدیران، کل مدیران این دانشگاه ها در نظر گرفته شدند. در تحلیل اطلاعات از ضریب آلفای کرونباخ، مدل سازی معادلات ساختاری و آزمون سوبل استفاده شده است.

 با توجه به نتایج حاصل از پژوهش فوق، هوش اخلاقی تبیین گر 57% تغییرات سرمایه اجتماعی و سرمایه اجتماعی تبیین گر 61% از تغییرات رضایت شغلی کارکنان است و نقش میانجی سرمایه اجتماعی سازمان نیز در رابطه دو متغیر تایید شد.

هوش اخلاقی مدیران دانشگاهی هم به صورت مستقیم و هم از طریق ارتقای سرمایه اجتماعی سازمانی در محیط دانشگاهی بر رضایت شغلی کارکنان اثرگذار است. لذا برنامه ریزی برای ارتقای آن در محیط های آکادمیک، یک ضرورت محسوب می شود.