رابطه رهبری اخلاقی با عملکرد شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه ها

کارکنان زمانی می توانند در مشاغل خود به خوبی عمل کنند که از توانایی و انگیزش لازم برای داشتن عملکرد مناسب بهره مند باشند. در واقع توانایی و انگیزش منجر به عملکرد شغلی مناسب می شود و این توانایی و انگیزش نیز می تواند با حضور رهبری اخلاقی در سازمان قوت بگیرد. هدف این پژوهش بررسی رابطه رهبری اخلاقی با عملکرد شغلی اعضای هیات علمی در دانشگاه های دولتی شهر تهران بود.

پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از نوع توصیفی-همبستگی و به صورت کمی انجام شده است. جامعه آماری پژوهش، شامل کلیه اعضای هیات علمی دانشگاه های دولتی شهر تهران در سال 1396 می باشد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای چندمرحله ای، 480 نفر با استفاده از تعیین حجم نمونه در مدلسازی معادلات ساختاری انتخاب شدند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه محقق ساخته مورد استفاده قرار گرفته و با توجه به سوال های پژوهش از مدل سازی معادلات ساختاری و نرم افزار Lisrel 8/8 استفاده شده است.

یافته های این تحقیق نشان م ی دهد که بین رهبری اخلاقی با عملکرد شغلی اعضای هیات علمی دانشگاه های دولتی شهر تهران رابطه معناداری وجود دارد (5/0). مولفه فردی رهبری اخلاقی در میان سایر مولفه های رهبری، بالاترین رتبه و در میان مولفه های عملکرد شغلی بعد آموزشی، بالاترین رتبه را به خود اختصاص داده اند.

نتایج پژوهش نمایانگر این ایده می باشد؛ که جذب مدیرانی با سبکهای رهبری اخلاقی که دارای تجربه های آموزشی و پژوهشی مناسب هستند، موجب بهبود عملکرد اعضای هیات علمی خواهد بود.