بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT)، بر تاب آوری و نگرش های ناکارآمد زنان مبتلا به ام اس شهر تهران

هدف پژوهش، بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، بر تاب آوری و نگرش های ناکارآمد زنان مبتلا به ام اس شهر تهران بود. روش پژوهش آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و جامعه آماری این پژوهش، همه زنان مبتلا به ام اس با نگرش ناکارآمد بالا و تاب آوری پایین که در سال 1396 به بخش بیماران سرپایی کهریزک مراجعه داشتند بود. روش نمونه گیری هدفمند بود. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری (,2003 Cooner & Davidson) و پرسشنامه نگرش ناکارآمد داس، (Waisman & Beck, 1997) بود. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش با 8 جلسه 90 دقیقه ای روان درمانی اکت قرار گرفت؛ اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوآ) تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها نشان دهنده تفاوت معنادار (000/0 <p) در گروه آزمایش بعد از اجرای روان درمانی بود. نتایج نشان دهنده تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در افزایش تاب آوری 001/0>p) و کاهش نگرش های ناکارآمد (001/0>p) زنان مبتلا به ام اس بودند.