بررسی تجربی اثر مواد ذخیره کننده تغییر فازدهنده بر عملکرد یک تهویه ساز خورشیدی غیرفعال

در مطالعه حاضر، تهویه طبیعی خورشیدی با هدف کاهش مصرف سوخت های فسیلی و درنتیجه کاهش گازهای گلخانه ای، در شرایط آب وهوایی گرم و خشک مورد بررسی قرار گرفته است. رفتار متغیرهای مختلف سیال شامل (دما، سرعت و دبی) در حالات گوناگون اندازه گیری و مورد مقایسه قرار گرفته است. از آنجایی که تشعشع خورشیدی طی روز ثابت نیست تهویه خورشیدی غیرفعال ناپایا است. در این راستا جریان جابه جایی طبیعی در تهویه ساز خورشیدی دارای جاذب حرارتی مسی، محفظه شیشه ای دوجداره به منظور جلوگیری از اتلاف انرژی حرارتی و همچنین مواد تغییر فازدهنده برای ذخیره انرژی حرارتی مورد بررسی تجربی قرار گرفته است. تهویه ساز در وضعیت بدون مواد تغییر فازدهنده با توجه به ایجاد اختلاف دمای مناسب توانسته است پدیده دودکشی برای تهویه طبیعی را در بخشی از ساعات روز امکان پذیر کند، اما در ساعات اولیه شب دمای تهویه ساز با دمای محیط یکسان شده و پدیده دودکشی به منظور تهویه مناسب در دسترس نخواهد بود. در تهویه ساز مجهز به مواد تغییر فازدهنده سیستم توانسته است به طور قابل قبولی در کاهش افت دمایی در ساعاتی از شبانه روز که تشعشع خورشیدی وجود ندارد نقش مهمی را ایفا کند که به دنبال آن پایابودن نرخ جریان هوا را در بر خواهد داشت. در حقیقت هدف اصلی استفاده از مواد تغییر فازدهنده در تهویه خورشیدی غیرفعال همین اثر، یعنی استفاده از انرژی اضافی در موارد فقدان انرژی است.