بررسی تاثیر هورمون های تیروئیدی بر هموگلوبین گلیکوزیله و آلبومین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک و بیماری هاشیموتو و مقایسه با افراد سالم

 بیماری هاشیموتو یک بیماری خود ایمنی مربوط به غده تیرویید است که می تواند منجر به ابتلا به بیماری خود ایمنی دیابت نوع یک شده و آسیب های جبران ناپذیری برای فرد بیمار ایجاد نماید. هدف از این مطالعه تاثیر هورمون های تیروییدی بر هموگلوبین گلیکوزیله و آلبومین گلیکوزیله در بیماران هاشیموتو مبتلا به دیابت نوع یک و مقایسه با افراد سالم است.

 در این تحقیق 30 فرد بیمار مبتلا به بیماری های هاشیموتو و دیابت نوع یک، 30 فرد مبتلا به بیماری هاشیموتو و 30 فرد سالم به عنوان گروه شاهد مورد مطالعه قرار گرفتند. از این افراد مقدار 5 میلی لیتر خون وریدی جهت سنجش T3 و T4 و TSH و هموگلوبین گلیکوزیله و آلبومین گلیکوزیله گرفته شد و سپس سطح سرمی فاکتورهای نامبرده اندازه گیری شدند.

 نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که در بیماران هاشیموتو و دیابت نوع یک میزان آنتی بادی های تیرویید پراکسیداز به صورت معنی دار کاهش یافت (001/0 > P-val)، TSH در بیماران نیز افزایش معنی دار داشت (043/0 = P-val). هورمون تری یدوتیرونین در بیماران مبتلا به هاشیموتو نسبت به گروه سالم تغییر معناداری نداشت (168/0 = P-val).  تیروکسین در بیماران مبتلا به هاشیموتو کاهش داشت (013/0 = P-val). گلوکز در بیماران مبتلا به هاشیموتو به صورت معناداری افزایش داشت (036/0 = P-val). هموگلوبین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به هاشیموتو به صورت معناداری افزایش داشت (013/0 = P-val). آلبومین گلیکوزیله در بیماران مبتلا به هاشیموتو تغییرهای معناداری نداشت (0919/0 = P-val).

 به طور کلی نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد بیماری هاشیموتو همراه با دیابت نوع یک با تغییرهای هورمون های تیروییدی، آنتی بادی های تیرویید پراکسیداز و هم چنین هموگلوبین گلوکوزیله ارتباط مستقیم داشته و این پارامترها می توانند به عنوان بیومارکر برای تشخیص علایم اولیه بروز بیماری مورد استفاده قرار گیرند.