مقایسه روش دراستیک استاندارد و مدل های ناپارامتریک یادگیری بر پایه نمونه با پارامتر (K (IBK و درخت تصمیم M5 در مکان یابی پتانسیل آلودگی آب های زیرزمینی (مطالعه موردی: دشت آستانه - کوچصفهان)

با توجه به نیاز روزافزون جوامع بشری به منابع آب زیرزمینی، حفاظت و جلوگیری از آلودگی این منابع امری ضروری تلقی می گردد. مطالعه حاضر با هدف ارزیابی آسیب پذیری آبخوان آب زیرزمینی آبخوان دشت آستانه- کوچصفهان استان گیلان، با استفاده از روش دراستیک و مدل های ناپارامتریک انجام شد.

در این پژوهش، پارامترها به صورت 7 لایه در محیط نرم افزار سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای دشت تهیه و پس از وزن دهی و ترکیب رتبه های استاندارد، نقشه آسیب پذیری آب های زیرزمینی دشت با استفاده از روش دراستیک تعیین گردید. برای صحت سنجی مدل، از داده های نیترات در منطقه استفاده شد. سپس با کمک مدل های ناپارامتریک یادگیری بر پایه نمونه با پارامتر K و درخت تصمیم M5 مقدار نیترات تخمین زده شد. همچنین آزمون گاما برای یافتن بهترین ترکیب پارامترهای ورودی اجرا گردید.

بر اساس نتایج این پژوهش، آسیب‎پذیری آبخوان دشت کوچصفهان در 56/18% دارای آسیب پذیری اندک، 29/51% دارای آسیب‎پذیری اندک تا متوسط، 46/28% دارای آسیب‎پذیری متوسط تا زیاد و 67/1% دارای آسیب‎پذیری زیاد می‎باشد. همچنین هر دو مدل ناپارامتریک به کار گرفته شده تخمین مناسبی از مقدار نیترات می‎دهند، اما مدل M5 بهترین نتایج را دربرداشت (98/0=R2).

مدل های ناپارامتریک، روشی کارا در تخمین آسیب پذیری آبخوان محسوب می شوند و نتایج دقیقی از برآورد پتانسیل آلودگی در منطقه می دهند. این نکته برتری مدل M5 نسبت به سایر روش های مورد بررسی در آسیب پذیری آبخوان را نشان می دهد.