جامعه مدنی و توسعه اجتماعی در ایران

مداخله اجتماعی انسانها در تصمیم گیری ها و فعالیت های جامعه یکی از نیازهای اساسی انسان به شمار میرود. این مشارکت در امورات اجتماعی در گرو رشد جامعه مدنی در جامعه هست. جامعه مدنی زمینه ساز حصول توسعه اجتماعی است. هدف تحقیق حاضر که به روش گراندد تیوری و با تکنیک مصاحبه انجام گرفت، این بود که مشخص شود سازمانهای مردم نهاد و رشد جامعه مدنی چه تاثیر بر توسعه اجتماعی در کشور دارند. نویسندگان بر این نظرند که نقطه ضعف توسعه اجتماعی، ضعف جامعه مدنی است که خود ناشی از دو عامل توسعه نیافتگی فرهنگی و توسعه نیافتگی سیاسی است. جامعه مدنی در زمینه های مختلف میتواند به توسعه اجتماعی کمک کند مانند توانمندسازی اجتماعی، ایجاد عدالت اجتماعی، برنامه مداری، تکثرگرایی، قانون گرایی. جامعه مدنی قادر است به دو شیوه توسعه اجتماعی را برجسته کند. از یک طرف با در کنار هم قرار دادن همه گروه ها، اقوام و اقلیتها و برخورد قانونی نسبت به آن ها، کینه ها و دشمنی ها، تبعیض ها، بی عدالتی ها و نابرابریها را از بین ببرد و از این طریق به همبستگی اجتماعی و انسجام فرهنگی کمک فراوانی کند و جامعه را از پراکندگی و انزوا بیرون بیاورد، از طرف دیگر از آنجایی که انسانها فارغ از قومیت، نژاد، مذهب و رنگ، دارای حقوق مخصوص به خود هستند و این امر یعنی دفاع از حقوق و آزادیهای انسان ها و همچنین حق حیات آن ها، وظیفه جامعه مدنی است که در برابر دولت و دیگر نیروهای اجتماعی از آن محافظت کند و از تضیع آن ها جلوگیری نماید.