عوامل موثر بر تاخیر ازدواج دختران در شهرستان های ایران

سن ازدواج دختران به طور قابل توجهی در ایران طی سه دهه گذشته افزایش یافته است. از منظر اجتماعی- جمعیتی تاخیر در ازدواج و تغییر الگوهای زناشویی پیامدها و الزامات سیاستی بسیاری دارد. تاخیر در ازدواج دختران طول دوره ی فرزندآوری و نیز طول نسل های بعد را تحت تاثیر قرار می دهد. هدف این مقاله، بررسی و تبیین تاخیر در ازدواج دختران در بستر توسعه ی اقتصادی اجتماعی و تغییرات موقعیت زنان در شهرستان های ایران است. روش تحقیق تحلیل ثانویه ی داده-های سرشماری 1395 برای 428 شهرستان کشور می باشد. نتایج نشان داد که در حدود 10 درصد شهرستان های مورد بررسی نسبت تجرد دختران 29-25 ساله بیش تر از 30 درصد است. بر پایه ی نتایج بررسی، الگوی جغرافیایی و فرهنگی خاصی در تاخیر ازدواج دختران در ایران وجود دارد. تجربه تاخیر در ازدواج دختران در شهرستان های غربی کشور بیش تر از سایر مناطق ایران است. نتایج تحلیل های چندمتغیره نشان داد که نسبت تجرد مردان، عدم تعادل در بازار ازدواج، استقلال زنان، میزان بیکاری مردان و درجه ی توسعه یافتگی شهرستان ها به ترتیب بیش ترین تاثیر را در تبیین تاخیر در ازدواج دختران دارند. بنابراین، کاهش نابرابری توسعه ای و بهبود وضعیت اشتغال مردان می تواند در کاهش تاخیر ازدواج دختران موثر افتد.