اعتبارسنجی ابزار ارزیابی تاب آوری نظام سلامت ایران و اندازه گیری آن در بحران کووید 19

هدف این مطالعه روانسنجی ابزار ارزیابی تاب آوری نظام سلامت، اندازه گیری آن و معرفی الگوی مفهومی برای تحلیل کیفی در نظام سلامت ایران در مواجهه با بحران کووید-19 می باشد.

در این مطالعه ترکیبی، تعیین روایی صوری و محتوا با استفاده از نظر 10 نفر از متخصصین انجام و روایی سازه از طریق پیمایش الکترونیک 178 نفر از بازیگران نظام سلامت بررسی شد. تاب آوری در 5 بعد و 31 سنجه با مقیاس لیکرت اندازه گیری شد.

 میانگین درصدی سطح تاب آوری نظام سلامت، 08/41 در سطح متوسط و میانگین درصدی (انحراف معیار) پنج بعد آن شامل آگاهی  2/39 (21)، تنوع 7/38 (21)، خوتنظیمی36 (6/20)، یکپارچگی 9/39 (5/21) و تطبیق 2/41 (8/21) بوده است. تحلیل عاملی تاییدی، حاکی از برازش مناسب اطلاعات با ساختار پنج مولفه ای بود.سلامت بیشترین سطح تاب آوری را برای نظام سلامت در این بحران برآورد کرده بودند. تحلیل عاملی تاییدی، حاکی از برازش مناسب اطلاعات با ساختار پنج مولفه ای بود. روایی پرسشنامه براساس روایی صوری، محتوا، سازه و پایایی ابزار با محاسبه ی مقدار آلفای کرونباخ که به ترتیب برای ابعاد آگاهی، تنوع، خودتنظیمی، یکپارچگی و تطبیق مقادیر89/0، 73/0، 72/0، 91/0 و 88/0 بدست آمد، که نشان از همبستگی گویه ها و اعتبار بالای پرسشنامه در اندازه گیری ابعاد تاب آوری است.

 بیشترین میزان تاب آوری در بعد تطبیق و کمترین در بعد خودتنظیمی برآورد شد که نشان داد نظام سلامت در مشارکت دادن بخش خصوصی و طراحی نظام ارایه خدمات اقتضایی نیاز به اصلاح دارد. پرسشنامه می تواند به عنوان ابزار استاندارد ارزیابی تاب آوری نظام سلامت مورد استفاده قرار گیرد.