طراحی مدل سبک تعاملی شرکت های مادر و شرکت های زیرمجموعه: مطالعه موردی شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران

استراتژی در سطح شرکت های چند رشته ای یا همان "استراتژی مادری" موضوعی است که اخیرا در حوزه برنامه ریزی استراتژیک مورد توجه زیادی قرار گرفته است. با توجه به اینکه شرکت های چند رشته ای دارای زیرمجموعه های مختلفی می باشند که در فضاهای گوناگون فعالیت می نمایند و با شرایط محیطی مختلفی روبرو می باشند، پس نمی توان برای همه ی این شرکت ها از رویکرد استراتژی یکسانی استفاده نمود. هدف اصلی این پژوهش طراحی مدل بهینه سبک تعامل سازمان های مادر با زیرمجموعه ها به منظور بهبود عملکرد و ارزش آفرینی می باشد. در این پژوهش پس از استخراج متغیرهای تصمیم گیری اولیه، با بهره گیری از گروه خبرگان در یک شرکت مهندسی و توسعه گاز ایران با کسب وکارهای مختلف با استفاده از روش دلفی فازی، متغیرهای نهایی انتخاب گردید. این گروه خبره شامل افراد صاحب نظر در مدیریت استراتژی  می باشند. متغیرهای نهایی  ورودی شامل دو متغیر عملکرد سازمانی و دوره عمر شرکت های تابعه و خروجی مدل شامل سه استراتژی ارزش آفرینی شامل برنامه ریزی استراتژیک، کنترل استراتژیک و کنترل مالی می باشد. پس از استخراج متغیرهای تصمیم گیری، با بهره گیری از مدل سازی سیستم خبره فازی، مدل تصمیم گیری سه  سطحی طراحی و اعتبارسنجی گردید.