تحلیلی بر پراکنش مراکز بیمارستانی با رویکرد پدافند غیرعامل با هدف مدیریت مخاطرات با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی (مطالعه موردی: شهر تبریز)

بیمارستان از اجزای حیاتی و حساس شهر است که از نظر شرایط مربوط به پدافند غیرعامل به منظور مدیریت مخاطرات باید توجه ویژه ای به آن شود. شهر تبریز یکی از شهرهای پرجمعیت کشور است که خدمات درمانی مورد نیاز کل استان آذربایجان شرقی و تا حدودی استان های همجوار را تامین می کند. از این رو باید برای مقابله با مخاطرات طبیعی و انسانی رویکردهای لازم صورت گیرد تا بیمارستان های شهر در مواجهه با خطرهای احتمالی حداکثر ایمنی را داشته باشند. به دلیل اهمیت مطالعه حاضر از 13 معیار اثرگذار فاصله از مراکز حساس نظامی و صنعتی، فاصله از ایستگاه های آتش نشانی، فاصله از پارک ها و فضای سبز، فاصله از مراکز بهداشتی- درمانی، فاصله از مراکز تجاری، پراکندگی و شعاع دسترسی بیمارستان ها، فاصله از معابر و راه های اصلی، فاصله از گسل، فاصله از رودخانه، فاصله از کاربری های آموزشی، فاصله از مراکز سوخت و تراکم جمعیت استفاده شد و با روش شبکه عصبی موقعیت بیمارستان های شهر تبریز بررسی شد. نو آوری این پژوهش، استفاده از روش شبکه عصبی در تعیین آسیب پذیری مناطق مختلف در برابر مخاطرات و تهدیدهاست. برای این منظور از روش شبکه عصبی پرسپترون چندلایه (MLP) با الگوریتم آموزش لونبرگ-مارکوات استفاده شد. برای رسیدن به اهداف پژوهش 104 نقطه آموزشی معرفی و 13 نورون به عنوان نورون های لایه میانی تعیین شد و برای رسیدن به این تعداد از روش آزمون و خطا استفاده شد. با تعیین نحوه اثرگذاری معیارها مناطق مناسب مشخص شد. نتایج تحقیق نشان دهنده این است که در بین بیمارستان های کنونی بیمارستان "شهید عالی نسب" بهترین موقعیت را از نظر پدافند غیرعامل با هدف مدیریت مخاطرات در بین بیمارستان های شهر تبریز دارد و بیمارستان های "امام رضا"، "شهید مدنی" و "طالقانی" وضعیت نامساعدتری نسبت به بقیه دارند. نتایج همچنین نشان دهنده آن است که از نظر پدافند غیرعامل در مدیریت مخاطرات، قسمت های جنوب شرقی شهر نامناسب ترین و قسمت های شمال غربی بهترین مناطق برای احداث بیمارستان جدید هستند.