اثر تعامل همه جانبه بر رفتارهای قالبی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم
هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر بخشی مداخله تعامل همه جانبه بر رفتارهای قالبی کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم است.
این پژوهش نیمه آزمایشی با گروه آزمایش و کنترل و مرحله پیش آزمون و پس آزمون می باشد. جامعه این پژوهش شامل کودکان دارای اختلال طیف اوتیسم است که به وسیله نمونه گیری دردسترس از میان مراکز اوتیسم شهر اهواز مرکز نهال انتخاب و تعداد 11 کودک در گروه آزمایش و 11 نفر نیز در گروه کنترل گماشته شدند. از مقیاس درجه بندی اوتیسم گیلیام (گارس) جهت اندازه گیری متغیرهای پژوهش استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل نتایج از روش های آماری توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و به منظور بررسی اثر بخشی مداخله از آزمون تحلیل کواریانس چند متغیری استفاده شد.
میانگین و انحراف معیار رفتارهای قالبی برای گروه آزمایش و کنترل در مرحله پیش آزمون به ترتیب (88/6+-81/28) و (17/9+-36/24) و این مقادیر در مرحله پس آزمون برای گروه آزمایش و کنترل به ترتیب (14/5+-9/17) و (13/10+-72/23) می باشد و در مرحله پیگیری این میزان برای گروه آزمایش و کنترل به ترتیب برابر با (23/5+-63/19) و (35/9+-81/23) . نتایج تجزیه تحلیل کواریانس یک راهه نشان داد روش تعامل همه جانبه بر رفتارهای قالبی معنی دار بود (001/0>P).
با توجه به یافته ها روش تعامل همه جانبه بر رفتارهای قالبی موثر است. روش تعامل همه جانبه می تواند از طریق اثر گذاری بر مشوق های بافتی و محیطی باعث کاهش رفتارهای قالبی کودکان طیف اوتیسم شود.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.