مقایسه اثربخشی درمان های تحریک جدار جمجمه ای با جریان مستقیم (tDCS) و شناختی- رفتاری (CBT) بر سوگیری توجه در افراد دارای اضافه وزن

اضافه وزن یکی از مشکلات افراد در حال حاضر می باشد که یکی از دلایل آن روان شناختی به ویژه سوگیری توجه است. رویکردهای متفاوتی جدای از درمان شناختی رفتاری (CBT) مانند تحریک با جریان مستقیم از طریق جمجمه (tDCS) ظهور کرده است.  بنابراین، هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی tDCS و CBT  بر سوگیری توجه افراد دارای اضافه وزن بود.

روش پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افراد دارای اضافه وزن مراجعه کننده به مرکز روان شناسی آرامش تهران در سال 1398 بودند، که با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و براساس معیارهای ورود و خروج تعداد 36 نفر انتخاب و به صورت تصادفی ساده در سه گروه قرار گرفتند. میانگین و انحراف استاندارد سن افراد 45/6±27/34 و میانگین شاخص توده بدن افراد 23/2±12/28 بود. ابزار پژوهش پرسشنامه استاندارد سوگیری توجه بود. داده ها با استفاده از آزمون آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

نتایج نشان داد که بین میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون tDCS بر سوگیری توجه مولفه اهداف زندگی و مولفه خوراکی ها به ترتیب (001/0≥p، 001/0≥p) و میانگین نمرات پیش آزمون و پس آزمون CBT بر سوگیری توجه مولفه اهداف زندگی و مولفه خوراکی ها به ترتیب (002/0≥p، 001/0≥p) اثر معنی داری وجود دارد. (05/0≥p). همچنین بین میانگین نمرات پس آزمون tDCS  و CBT  بر سوگیری توجه (مولفه اهداف زندگی و مولفه خوراکی ها به ترتیب) تفاوت معنی داری وجود ندارد (299/0<p، 441/0<p).

به نظر می رسد برای کاهش سوگیری افراد در جهت جلوگیری ار تمایل به خوردن غذای بیشتر می توان از tDCS و CBT  استفاده نمود. با توجه به اینکه این پژوهش فقط در یکی از مراکز روان شناسی مورد بررسی قرار گرفته است، پیشنهاد می گردد  در جهت بالا بردن اعتبار بیرونی تحقیق در سایر مراکز مورد تحقیق قرار گیرد.